mystery series #1
complete | unedited
As the saying goes, "To see is to believe." Amarylis Castellaños doesn't believe in people or things readily in life; she only trusts what she can see. She also thinks that people will believe what they see, so...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Bumalik na ako sa loob ng bahay matapos marinig iyon. Parang hindi ko na kaya kung ano pa ang suuunod ko na maririnig. Kinalibutan parin ako dahil sa possibilidad pinatay lamang si Alfredo para hindi pa makapagsalita tungkol sa nangyari.
So, it means Rastelli was really murdered.
Just like the detective has been looking in its angle last week. But why did the news tell that he commited suicide.
“Saan ka galing?” umakbay si Leona sa balikat ko at nagulat ako sa ginawa niya. She looks confused. “Okay ka lang ba? Parang nakakita ka ng multo”
Gusto ko sanang sabihin sa kanya na nagulat ako ng bigla siyang nagsalita pero pinigilan ko na lang ang aking sarili.
“I'm fine. Tumawag lang si Kuya sa'kin kanina kaya lumabas muna ako sandali” I lied, hindi ko naman kayang sabihin sa kanya ngayon ang narinig ko kanina. It seems she bought my lie 'cause she just smiled at me.
I'm sorry for lying to Leona.
“Pwede umalis na tayo Leona?” suhestiyon ko sabay napalunok. “We still need to finish our assignments remember? Mag-aaral pa din tayo”
Leona nodded. “Oh sure, magpaalam ka muna sa kanila. Tatawag lang ako ng Grab para mabilis lang tayo makasakay”
“Sige” lumabas muna siya upang tumawag habang ako'y lumapit kanila Thia, Jin at Allen na kumakain sa dining area.
Pansin ko na mga mostly pastries iyon galing sa malapit na bakeshop tapos may fruit juices sa tabi.
“Guys, sorry but we have to go. May early class pa kami bukas ni Leona” paalam ko sa kanila kaya't sandali silang tumigil sa pagkain.
“Its alright Mary. May masasakyan ba kayo pauwi?” Jin asked and I nodded.
“Yeah, Leona just called a Grab” I replied.
“Sige, ingat kayong dalawa sa paguwi” saad ni Thia. “If you can, just text us kung nakauwi kana sa inyo”
“Sure, salamat Thia” I smiled at her.
Nakita ko ng pumasok na si Ren. Halos hindi maipinta ang ekspresyon sa mukha niya. Nilapitan siya ni Morris na sandaling nagusap silang dalawa na puro lamang tango si Ren bago umalis na din sa kanyang tabi si Morris.
From my periphial view, I notice that Thia was looking at him with her eyes squinted. Habang naglalakad papabalik sa kabaong ay tumayo nasi Thia at lumapit sa kanya.
May binulong si Thia sa kanyang tenga. Halatang mahaba ang sinabi niya pero halos walang binigay na reaksyon doon si Ren. Halata naman na nainis doon si Thia.
In a span, I saw something unexpected.
“Please not now Thia. I'm fucking tired” he glared at her with his cold stare that made her back off for a moment.
