برای داشتن تو

گام سیزدهم

همراه همیشگی

کی دلش میخواد بعد از گذروندن یه شب هات و دوست داشتنی با دوست پسرش، گیر یه آدم مثل بکهیون هیونگ بیفته!جونگین خیلی جلوی خودش رو گرفته بود که هیونگ عزیزش رو نزنه، از صبح اول وقت، برخلاف همیشه، که تا لنگ ظهر خواهر خواب رو مورد عنایت قرار میداد، بمانَد که اون روز صبح با کمال پررویی کله سحری کلید انداخته بود و اومده بود آپارتمانش، مثل گاو هم وارد اتاق خواب شده بود تا بتونه اون دوتا رو لخت تو بغل هم ببینه.

و با جیغی که کشیده بود باعث شده بود جونگین حس مرغ تخم کرده بهش دست بده و دوست پسر بد بختش هم موقعی که با هول پریده بود دستش رو محکم به عسلی پا تختی کوبیده بود، با حضور پر شکوهش، از صبح رمانتیکی که میتونستن با بوسه هاشون و دوش صبحگاهی دو نفره ایشون داشته باشن هم محرومشون کرده بود. خیلی لوس بود ولی دلیلی نداشت جونگین نخوادش.

بلاخره بعد از یک ساعت کلنجار با هیونگ عزیزِ زبون نفهمش، وقتی سهون‌ رو به زور فرستاده بود تا دوش بگیره، سیر تا پیاز همه چی حتی سکسشونو هم تعریف کرده بود تا دست از سر کچلشون برداره.

و حالا!!! سه ساعت بعد از دستش خلاص شده بودن تا برن یه دیت فوق العاده رو با هم تجربه کنن.

هر دو تاشون کنار هم، دستاشون توی جیبشون و در حالی که سعی میکردن به نفر کناریشون نگاهشون گیر نکنه، قدم میزدن.

_به نظرت کجا بریم هونی؟

+نمی‌دونم...دوست داری کجا بریم؟

جونگین شونه ای بالا انداخت:

_بیا اول بریم پت شاپ... دلم میخواد به بچه ها سر بزنم.

برای سهون عجیب بود که چرا جونگین وقتی قراره برن سرقرار میخواد به همکاراش سر بزنه، ولی دوست داشت امروز کاملا جونگین رو همراهی کنه، حتی اگه قرار بود عجیب ترین کارها رو انجام بدن.

کی فکرش رو میکرد که سر زدن به بچه ها یعنی سر زدن به حیوونای بی سرپرست و مریضی که تو قسمت دامپزشکیِ شاپ نگهداری می شدن. دیگه به نظر سهون جونگین واقعا یه فرشته می اومد، اون دونه به دونه به حیوونا سر میزد و گاهی دستی به سرو گوش یکیشون میکشید و نازشون میکرد، بعضیاشون حتی خوشگل هم نبودن ولی جونگین جوری نازشون میکرد و باهاشون حرف میزد که انگار بامزه ترین و خوشگل ترین حیوون دنیان.

×سلام مستر کیم...سلام مستر اوه... از این ورا؟...

_سلام باس...اومدم به بچه ها سر بزنم...میبینم که انگور خوب شده...بچه هاش کوشن پس؟...