အခန်း - ၄၈
Lighthouse Of Love 💜 အချစ်မီးပြတိုက်လေး
အိပ်ယာဘေးတွင် စံပယ်ပန်းဖြူဖြူလေးများ ဖြန့်ကြက်၍ လှဲအိပ်လိုက်သည့်အခါ စိတ်ထဲပျော်ရသည်။ ရင်ခုန်စရာ၊ကြည်နူးစရာလေးများကို ပြန်တွေးပြီးမှ မေမေ့ကိုဖုန်းမဆက်မိသည်ကိုသတိရသည်။ ဖုန်းဆက်ဖို့တွေးရင်းမှ အသိပေးသင့်ပြီထင်သည့်ကိစ္စတစ်ခုကို အမှတ်ရပြန်သည်။
"Hello မေမေ့"
"သမီးပြောလေ ထမင်းရောစားပြီးပြီလား"
"စားပြီးပြီမေမေအခုလေးတင်ပဲ မေမေတို့ရော"
"မေမေတို့လဲစားပြီးပါပြီတော်"
"ဖေကြီးရောမေမေဘေးမှာရှိလား"
"ရှိတယ်လေသမီး ဘေးမှာရှိပါ့"
"ဖေကြီးရောနေကောင်းတယ်မလား"
"ကောင်ပါတယ် သမီးဖေကြီးကဒေါင်ဒေါင်ကိုမြည်လို့"
"သမီးမေမေ့ကိုပြောစရာရှိလို့ အဲ့တာ..."
"ခဏလေးသမီး မေမေအိမ်အောက်ဆင်းလိုက်မယ်"
"ဟုတ်"
သမီးဖြစ်သူကိုနားလည်စွာဖြင့် ဖေမောင်တစ်ယောက် ဇနီးသည်ကိုခေါင်းညိမ့်ပြ၍ အောက်သို့ဆင်းခိုင်းလိုက်သည်။
"သမီးပြောလေရပြီ"
"မေမေ သမီးကိုစိတ်မဆိုးရဘူးနော်"
"မဆိုးပါဘူးသမီးရဲ့သမီးပြောစရာရှိတာသာပြော"
"သမီးမှာလေ...သမီးမှာ ရည်းစားရှိနေပြီ သမီးရည်းစားထားမိသွားပြီမေမေ"
မေမေ့ဘက်ကအသံပြန်မကြားပေမယ့် သက်ပြင်းချသံသဲ့သဲ့လေးကိုတော့ လွန်းငယ်ကြားလိုက်ရသည်။
"မေမေစိတ်ဆိုးသွားလားဟင်"
"သမီးလဲအရွယ်ရောက်လာပြီပဲလေ မေမေစိတ်မဆိုးပါဘူး ဒါပေမယ့်မေမေ့သမီးကငယ်သေးတော့ သမီးလူရွေးမှားမှာဆိုးမိတယ်"
"အဲ့လူကိုမေမေလဲသိတယ် သမီးအပေါ်လဲအပြည့်အဝကောင်းပေးလို့ မေမေတအားကြီးစိတ်မပူနဲ့နော်မေမေ"
"ကောင်လေးကဘယ်ကလဲ သမီးအလုပ်ကပဲလား"
"သမီးအလုပ်ကတော့ဟုတ်တယ်မေမေ ဒါပေမယ့်ကောင်လေးမဟုတ်ဘူး ကောင်ကြီး..."
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
