Bahar Festivali

BÖLÜM 2

Bir hafta su gibi geçip gitmiş, yarıyıl tatili gelmişti. Buğlem'in gidecek bir ailesi yoktu, geçen yıl bu zamanlar ailesi ile şömine başındaydı, annesi, babası ve abisi ile gülüşüyordu. Şimdi ise soğuk bir İzmir sabahı, on dört gününü nasıl geçireceğini düşünüyordu. Telefonuna gelen mesajla yatağında hafifçe doğruldu.

Bilinmeyen Numara: Biliyor musun, numaranı aldım.

Buğlem kaşlarını çattı ve hangi arkadaşının böyle bir şaka yapabileceğini düşündü. Ancak arkadaşları da onun kadar mantıklı insanlar olduğundan, huzursuzca etrafına baktı. Uzun süren sessizlik sonucu, numaradan başka bir mesaj geldi.

Bilinmeyen Numara: Korkuttuysam bir daha yazmam ve sizi engellerim, numaranızı da silerim. Çok özür dilerim.

Buğlem'in hoşuna gitmişti bu tavır, yine de duruşunu bozmadı.

:pardon, kimsiniz, çıkaramadım?

Bilinmeyen Numara: Beyaz atlı prensim ben.

Buğlem biraz bekledi, ancak kafede geçirdiği gün aklına gelince elinde olmadan gülümsedi.

:çıkaramadım kusura bakmayın.eldiveni almadım, onun İçin baktıysanız.

Bilinmeyen Numara: Hayır, benim eldivenimi almayan tek kızsınız.

: bana "diğer kızlar gibi değilsin" klişesiyle yaklaşacaksan hiç deneme.

Bilinmeyen Numara: Hayır hayır, onu kast etmedim. Aslında şaşırdım, çünkü elleriniz çatlamıştı ve egzamaya, hatta su toplanmasına bile sebep olacak bir dereceye gelmişti. Size verdiğim eldivenler, koruyucu eldivenlerdi, elinizi korurdu, size asılmıyorum, sadece her durumda insanların sağlığını düşünmeye mahkum, Hipokrat yeminli bir doktorum.

:ince ve naziksiniz fakat sağolun, tanımadığım insanlarla iletişim kurmuyorum.

Bilinmeyen Numara: Haklısınız, zaman harcadığınız İçin özür dilerim, sabrınız İçin de teşekkürler.

Buğlem şaşırıp kalmış, telefonunun ekranına ve kaybolup giden profil resmine bakıyordu. Az önce o profil resmine bakmak hiç aklına gelmemişti ama şimdi o da uçup gitmişti. Buğlem, az önce, hayatında hiç görmediği birine iplerini bağlamıştı.

Ama yakın zamanda görecekti.