GIFT

"အားလုံးပဲ ဒီနေ့ပင်ပန်းသွားကြပြီ...ဒီညတော့ သေချာလေး နားလိုက်ကြတော့...ဒါနဲ့ ဟန်ဘင်းရေ Happy Birthday ပါကွာ..."

"Happy Birthday Hanbinnie Hyung"

"Happy Birthday Hanbin na.."

"Hyong~~ Happy Birthday.."

"Happy Birthday uri leader"

မန်နေဂျာဟျောင်းရဲ့စကားဆုံးတာနဲ့ မန်ဘာတွေရဲ့ မွေးနေ့ဆုတောင်းသံတွေပါ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ထွက်လာကြတယ်။ အင်း...ဒီနေ့က ဟန်ဘင်းရဲ့မွေးနေ့။ အတိအကျ ပြောရရင် ZEROBASEONE မန်ဘာ ဆောင်းဟန်ဘင်းအဖြစ် ဖြတ်သန်းရတဲ့ ပထမဦးဆုံးမွေးနေ့။

"ကျေးဇူးပါဗျာ...ဟျောင်းရော မန်ဘာတွေရော...အားလုံးလည်း ပင်ပန်းနေကြမှာကို စောစောနားကြပါ"

‌ဟန်ဘင်းက အပြုံးတစ်ပွင့်နဲ့ ကျေးဇူးတင်စကားဆိုရင်း နားကြဖို့ကိုလည်း တိုက်တွန်းရတယ်။ အချိန်ကလည်း မစောတော့ဘူးလေ။ ညသန်းခေါင်ကျော်မှ လေဆိပ်ကပြန်ရောက်တာမို့ ဖွင့်မပြောကြဘူးဆိုရင်တောင် အားလုံးဘယ်လောက်တောင် ပင်ပန်း‌နေကြသလဲဆိုတာကို အဖွဲ့ရဲ့ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဟန်ဘင်းက ကောင်းကောင်းကြီး သိတယ်။

"အေး ဟုတ်တယ်...နားကြတော့ နားကြတော့...မနက်ဖြန် နေ့လည်ခင်း schedule ရှိတာကိုလည်း မမေ့နဲ့ဦးနော် ကလေးတွေ..."
မန်နေဂျာဟျောင်းက သတိပေးစကားဆိုပြီး ပြန်သွားတဲ့အခါမှ ဟန်ဘင်းတို့လည်း ကိုယ်စီ ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ဝင်ဖို့ပြင်ကြရတယ်။

"ဒါဆို အားလုံးပဲ Good night"
"Good night"

---------------------------

"မက်ချူး..ဘယ်လဲ"

"ဂယူဗင်းနီးဆီ ခဏဟျောင်း"

"ညနက်နေပြီကို..."

ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ အပြင်ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံဝမ်းဆက်က‌လေးဝတ်ထားတဲ့ မက်သရူးကိုကြည့်ရင်း ဟန်ဘင်းက အလိုမကျစွာဆိုတယ်။ ဒီကလေးက ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး ရိုက်ကူးရေးလုပ်ရတာရော၊ ခရီးသွားရတာကြောင့်ရော ပင်ပန်းနေတာကို မနားဘဲနဲ့...

"မြန်မြန်ပြန်လာမယ်နော်ကလေး...နာရီဝက်နေလို့မှပြန်မလာရင် ဟျောင်းကိုယ်တိုင်လိုက်ခေါ်မှာ"