Κεφάλαιο 38

19 2 0
                                    


Είμαι εδώ και ώρα στην κουζίνα να περιπλανιεμαι στις σκέψεις. Η μαμά και ο μπαμπάς ευτυχώς έχουν πάει βόλτα. Δεν θέλω να κάτσω και να τους εξηγήσω.
Χτυπάει ξαφνικά το κινητό μου. Είναι ο Luke.

" Στο τηλέφωνο "

Jo- Luke? Είσαι καλά?
Luke- Ναι...ε.....μια χαρά είμαι.
Jo- Συνεβει κάτι?
Luke- Όχι όλα καλά. Απλώς ήθελα.....να σου ζητήσω συγνώμη για χθες και αν έχεις χρόνο να συναντηθούμε και να μιλήσουμε.
Jo- Ναι εε.....έχω χρόνο.
Luke- Στις 8 στην παραλία είναι καλά?
Jo- Ναι!
Luke- Εντάξει. Τα λέμε τότε.
Jo- Γειαα.

Δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχώ. Μου ακούστηκε περίεργος αν και δεν έχει άδικο με όσα συνέβησαν χθες.
Πήγα στο δωμάτιο και καθισα να ακούσω μουσική μέχρι να πάει 7 και κάτι για να ετοιμαστώ.

" Το απόγευμα "

Είμαι στο στενό καθώς βλέπω τον luke να κάθεται στην παραλία κοιτάζοντας τα κύματα.
Πλησιάζω προς το μέρος του.

Jo- Γειά
Luke- Γειά
Jo- Ήθελες να μιλήσουμε για κάτι συγκεκριμένο?
Luke- Ναι...εμ....κοιτα. Ξέρω πως χθες είδες κάτι που δεν έπρεπε και....ένιωσες προφανώς άβολα αλλά ήθελα να σου πω....ότι καλύτερα θα ήταν να μην είμαστε μαζί.
Jo- Τι...τι εννοείς? Δεν καταλαβαίνω.

Η γη έπεσε κάτω από τα πόδια μου. Σηκώθηκα αγχωμένη πάνω.

Jo- Γιατί να μην είμαστε μαζί? Επειδή είδα το περιστατικό εχθές? Δηλαδή αν δεν ημουν εκεί θα ειμασταν καλά έτσι?
Luke- Είναι καλύτερα να είμαστε χώρια. Δεν θα σε απασχολούν τα προβλ.....
Jo- Πάλι αποφασίζεις μόνος σου! Κάνεις ότι έκανες και με εκείνο το φιλί. Αλλά όχι. Αυτήν την φορά δεν θα περάσει έτσι. Είδα μια στιγμή που δεν έπρεπε αλλά τελείωσε. Δεν θα χωρίσουμε επειδή συνέβη κάτι που συνέβη σε κάθε ζωή ενός ανθρώπου!
Luke- Εντάξει συγνώμη. Αλλά δεν θέλω να με βλέπεις με προβλήματα.
Jο- Προβλήματα υπάρχουν παντού luke. Και καλό είναι να τα περνάμε μαζί με άλλους. Και το ότι ήμουν μπροστά μου δίνει μια μικρή σταγόνα χαράς. Τότε που σε σταμάτησα γιατί αν χτυπούσες τον μπαμπά σου δεν θα είχες το όνειρο που θες.

Έβλεπα τα μάτια τον Luke να γυαλίζουν μπροστά μου απο συγκίνηση και ίσως χαρά. Τα λόγια μου τα εννοώ.

Jo- Και αν νιώθεις άβολα κάτσε να σου πω και την δικιά μου ιστορία.

Καθίσαμε στο χώμα με τα αναψυκτικά και άρχισα να λέω την δικιά μου παρόμοια ιστορία.

Jo- Λοιπόν......όταν η αδελφή μου ήταν 3η λυκείου είχε ένα αγόρι 2χρονια μεγαλύτερο της. Τα είχαν σχεδόν 1χρονο. Μια μέρα που ειμασταν μόνες με την αδελφή μου σπίτι μας και οι γονείς μας δούλευαν ήρθε το αγόρι της.
Νομίζαμε πως ήρθε να κάτσει μαζί μας και μας έκανε έκπληξη όμως....οι σκέψεις αυτές έφυγαν όταν τον είδαμε μεθυσμένο. Έσπρωξε την αδελφή μου και την χαστούκισε. Άρχισε να την βρίζει. Δεν ήξερα τι να κάνω και του επιτέθηκα. Χαστούκισε και εμένα. Άφησε την αδελφή μου και ασχολήθηκε μαζί μου. Με έσπρωξε στον πάγκο. Είχα χάσει το μυαλό μου και με είχε περικυκλώσει ένα σκοτάδι. Χωρίς να σκεφτώ πήρα το μαχαίρι της κουζίνας και.....τον χτυπησα στην κοιλιά.
Luke- Τι!?
Jo- Ευτυχώς είχαμε κάμερες στο σπίτι. Όταν ήρθε η αστυνομία και το ασθενοφόρο δώσαμε κατάθεση. Εκείνος έζησε αλλά τον βάλανε φυλακή. Δεν πήραμε κάποια ποινή καθώς ειμασταν σε άμυνα απλά πληρώσαμε ένα πρόστιμο 300€.
Luke- Αυτό....αυτό είναι...

Φαινόταν θυμωμένος. Δεν μπορούσε ούτε καν να μιλήσει.

Jo- Κοιτα luke. Μου αρέσεις πολύ και δεν θέλω να σε χάσω. Μπορούμε να είμαστε μαζί όσα προβλήματα και να υπάρχουν.
Luke- Ναι έχεις δίκαιο. Δεν σκέφτηκα σωστά.
Jo- Ας μείνουμε μαζί έστω μέχρι τις πανελλήνιες γιατί μετά...δεν ξέρω αν θα είμαστε μαζί.



Ευχαριστώ που διαβάσατε και αυτό το κεφάλαιο. Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλιααα❤

You are my destinyDonde viven las historias. Descúbrelo ahora