BAŞSAVCI || Yarı Texting

23. Bölüm

Başlamadan önce kenara bir kalp istiyorum bebikolarım 💖

{×}

"Annen ve ablan ile tanışmayı çok isterim."

Kaşları havalandı ve ben de sözlerime devam ettim.

"Ama kız arkadaşın olarak."

"Anlamadım?" Bu şaşkın tipi komiğime gitse de fazla gülmeden, bacaklarının üstündeki başımı tam olarak yüzüne çevirdim ve cevap verdim.

"Basbayağı annen ve ablan ile tanışmak isterim işte, nesini anlamadın?" Biraz eğlencenin zararı olmazdı değil mi ama?

"Hayır hayır, en son ne dedin?"

"Kız arkadaşın olarak, dedim." Derince yutkundu.

"Bu ne anlama geliyor peki?"

"İlla ben mi çıkma teklifi edeyim yani Akgün?" Bunu dedikten sonra bacaklarından kalktım ve uzanır hâldeki pozisyonunu düzeltip onunla tekrar yüz yüze geldim. Şimdi tam manasıyla göz gözeydik.

"Diyorum ki, sevgilim olur musun? Bize bir şans verir misin başsavcım?"

O kadar şaşkın ve komik görünüyordu ki kahkaha atmamak gerçekten çok zordu.

"Alçin şaka yapmıyorsun değil mi?" Gülerek kafamı iki yana salladım.

"Hayır tabii ki, uzunca düşündüm. Senden hoşlandığımı fazlasıyla belli ediyorumdur diye düşünüyordum aslında. Ayrıca şu hâlimize baksana Akgün, herhangi bir sevgili çiftten eksiğimiz var mı?" Bir an elimle işaret ettiğim için etrafımıza baktı, ardından tekrar yüzüme dönüp konuştu.

"Haklısın sanırım... Sadece bilmiyorum, yani belki de beni sadece arkadaş olarak görüyorsundur diye düşünmüştüm hep. Şaşırdım." Yalancı bir triple konuştum.

"Ne yani, sevinmedin mi?" Anında kafasını iki yana salladı.

"Saçmalama, şaşkınlıktan tepki veremiyorum yoksa ne kadar sevindiğimi tahmin edemezsin." Yüzündeki şaşkınlık kendini sahici bir mutluluğa bıraktı anbean. Konuşmasına devam etti hemen ardından.

"Sanırım bunu benim sormam gerekiyordu. Alçin, güzeller güzelim, sevgilim olur musun?" Tebessümüm kocaman oldu. Boynuna atlamadan hemen önce cevap verdim.

"Evet, olurum!" Kollarım boynuna sarıldığı anda elleri belimi buldu ve fazlası olabilecekmiş gibi beni kendine daha da çok yaklaştırdı. Ağzından içten bir kahkaha duyuldu etrafta.

"Şimdi biz sevgili miyiz?" Acaba eline şeker verilmiş küçük çocuklara benzediğinin farkında mıydı şu an?

"Evet biz şu andan itibaren sevgiliyiz..."

Birkaç dakika öylece sadece sarıldık konuşmadan. Sessizliğin sesini dinliyorduk, etrafta sadece huzur verici kuş cıvıltıları vardı.

Yavaşça ayrıldım kollarından. Boş boş yüzünde dolaştı bakışlarım, keskince bana bakan gözlerini inceledim en ufak ayrıntısına kadar, dudaklarını izledim birkaç saniye boyunca, ellerim istemsizce hafif kirli sakallarına gitti. Yavaş yavaş okşadım yanağını. Sakallarına dokunmak kendimi anlatamayacağım kadar huzurlu hissettiriyordu.