Private existence( သီးသန့်ဖြစ်တည်မှု )

part 1

"ဂျွန်!"

ဦးစေပိုင်အိမ်ရှေ့မှ‌  မင်းစေပိုင်(JONH)အားဒေါသတကြီးလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

"ဘာလဲဗျာ...ဂိမ်းဆော့နေတယ် လူကြီးတွေများ စိတ်ဓာတ်ဘဲ"

"အေး မင်းမလာရင်ငါလာပြီ..."

ဦးစေပိုင်တစ်ယောက် ဂျွန်ရှိတဲ့ ဧည့်ခန်းထဲသိုဝင်လာခဲ့သည်။

"မင်းစေပိုင် ဖုန်းချစမ်း..."

"ဟာဗျာ...rankဆော့နေတာ"

"ခုချက်ချင်း ဖုန်းကိုချစမ်း၊မတ်တပ်ရပ်..."

ဂျွန်တစ်ယောက်ဦးစေပိုင်၏ဒေါသကိုသိတ‌ာကြောင့် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။

"လက်ပိုက်! "

ဦးစေပိုင်၏ အာမေ‌ဋိဒ်သံ‌‌ေကြာင့် ဂျွန် ချက်ချင်းလက်ပိုက်လိုက်သည်။

"ဒီနှစ်လဲကျပြန်ပြီပေါ့.."

"......"

"မေးတာကိုဖြေလေ "

"အင်း ကျတယ်"

"မင်းဘယ်နှစ်အောင်မှာလဲ....."

"ကျွန်တော်ဘလိုသိမှာလဲဗျာ..."

"ငါလုပ်လိုက်ရ ရွဲ့ပြောလို့ပြောမှန်းမသိဘူး
မိဘကအလို‌လိုက်တော့ ဒင်းကလုပ်ချင်ရာလုပ်....ဟုတ်နေတာဘဲဟေ့"

".........."

"ခုကျမင်းအသံက မင်းပထွေးတွေဆီပါသွားတာလား"

"ကျွန်တော်ပြောလဲ အဖေကဆူဦးမှာဘဲ ဘာမှမပြောတော့ကျွန်တော်လေမကုန်တော့တာပေါ့"

"ငါ နားရင်းအုပ်လိုက်ရ၊အဲ့လောက်ရိုင်းအောင်ဘယ်ပထွေးကသင်ပေးခဲ့တာလဲ"

".........."

"ဆရာတွေခေါ်တာလဲများနေပီ၊မင်းပိုင်စေ မင်းဘယ်တော့မှလိမ္မာမှာလဲ မင်းသူငယ်ချင်းတွေဆိုခုတက္ကသိုလ်နော်ဆုံးနှစ်မှာ မင်းမရှက်ဖူးလား"

"မရ‌ှက်ပါဘူး၊ရှက်ရအောင်ကျွန်တော်ကဘောင်းဘီချွတ်ပြီးပတ်ပြေးနေတာမှမဟုတ်တာ"

"အေး ဒီတစ်ခါစာ‌ေမးပွဲကျရင် ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးပတ်ပြေးခိုင်းမယ်၊မင်းစေပိုင်!ငါ့အကြောင်းသိတယ်နော်..."