Beyaz kuğu ve Karanlık ¦bxb, spideypool

1.

Peter son dönüşlerini yaparken yorgundu, ama bu onu durdurmazdı yoksa durur muydu? Son günlerde kendine çok yükleniyordu, bunun farkındaydı. Durdu, biraz soluklanmanın kimseye zararı olmazdı. Yere oturup nefesini toplamaya çalıştı, arkadaşı Harry onun iyi olup olmadığını kontrol etmek için yanına yaklaştı,
"İyi misin, Pete?"

Peter baş parmaklarını kaldırıp gülümsedi, Harry koreografisine geri döndü. Salonda onlardan başka kimse yoktu, her zaman Peter ve Harry diğerlerinden daha geç çıkar, çıkacakları saate kadar çalışırlardı beraber. Balet olmak kolay değildi, neredeyse kızlar hep başrolü alırken erkeklere sürekli minik roller düşüyor, onu da en iyi şekilde oynamaya çalışıyorlardı. Yine öyle bir sabaha karşıydı, 19:00'da başladıkları eğitimden sonra da yine de çalışmak için kalmış saati 05:00 etmişlerdi. İki saat sonra yeni bir eğitim başlıyordu, ona da girip evlerine gideceklerdi. Uykusuzluk onlar için sorun değildi, bale salonlarının hemen yanında 24 saat açık olan kahveci dükkanı onlara yardım ediyordu. Bazen 5 dakikalığına ara verir kahve içmeye giderlerdi.

İkisi de bu tempolu çalışmaya alışmışlardı, zaten ne kadar yorgunluktan ölüp oturup ağlamak isteseler de yine de devam ediyorlardı. Yoksa kötü oynarlardı, kötü dans edenleri kim isterdi ki? Kim onlara rol verirdi? Mükemmel olmak zorundalardı, eğer olamazlarsa rolleri olmaz kendilerini asla gösteremez bu sikik kasabada kalırlardı. Beceriksiz dansçıları kim isterdi ki?
Bu düşüncelerin arasında Peter'ın nefes alış verişleri hızlandı, her zaman böyle oluyordu. Ya yapamazsa? Ya herkesi hayal kırıklığına uğratırsa? Ya da en önemlisi mükemmel olamazsa?

"Hey!"
Harry'nin bağırışıyla kendine geldi, Peter. Doğrudan ona baktı. "Dostum yine nefeslerin... Merak etme hallederiz biliyorsun sakin ol, yapabiliriz."

"Biliyorum biliyorum.. Sadece ne bileyim düşünceler asla kafamdan çıkmıyorlar" burukça gülümsedi Peter, Harry çalışmasına geri dönünce o da döndü.
Peter çok kaygılı biriydi, eskiden her ne kadar böyle olmasa da. Bir düşünce bir sürü düşüncenin kapısını açıyor, düşünmeden edemiyor bu stresli, baskılı düşüncelerin arasında boğulup gidiyordu resmen. Halası onun bu halini ilk farkettiğinde onu bir psikoloğa götürmüştü, bu sayede antidepresanlara başlamıştı Peter, kaygısını biraz daha azaltabilmek için.

May ne kadar balenin onu bu denli kötü etkilediğini görse de bırakmasını söylese de, Peter bırakmıyordu. En sevdiği şeydi kuğu gibi dans etmek, dönmek.
Bale her ne kadar canını, fiziksel ve ruhen yaksa da dansa tamamen kendini kaptırdığında onu en iyi iyileştiren şeydi. Antidepresanlar yüzünden hiçbir şey hissetmeyeceğine dansa kendini kaptırıp hissetmemeyi tercih ederdi, bu yüzden de birkaç haftadır artık ilaçlarını almıyordu. Belki de bu yüzden bu kadar kaygılıydı? Bilmiyordu, en iyisi olamazsa ne olurdu ki? En iyisi olmak zorundaydı, her zaman her şeyin en iyisi olmak zorunda. En yakın arkadaşı Harry'i bile bu konuda bir rakip olarak görüyordu.

Bazen Harry dans ederken Peter dinlenme bahanesiyle oturur, onu izler onda gördüğü yanlışları ona söylemez kendinde böyle yanlışlar var mı diye bakardı. Sadece Harry için değildi bu, herkese bu şekildeydi Peter, en iyisi olmak zorundaydı.

Her neyse bale salonunda olan dedikodulara dönecek olursak, yeni bir eğitmen geleceği konuşuluyordu. Çünkü en nefret ettikleri hoca sonunda vefat etmişti, asla bilmedikleri bir sebepten. Kimse ne zaman geleceğini ya da kim olduğunu bilmiyordu yeni gelecek olan eğitmenin, sadece geleceği hakkında dedikodu çıkmıştı ve herkes bunu konuşmaya başlamıştı. Saat 05:30'a gelmişti.

"Of! 7'deki çalışmaya katılamayacağım ben ya, çok yükleniyoruz kendimize abi. Biraz dinlenelim evde fena mı?" diye sitem etti Harry.

"Niye tembel tavuk? 1 buçuk saat falan var dayan işte!" diye çıkıştı Peter ona.

Harry "Offf!" diye bağırıp yere uzandığında salonun kapısı beklenmedik bir şekilde açıldı. Kimse gelmezdi bu saatte buraya, kapının ardından tamamen siyah eşofman takımı olan, siyah kırmızı işlemeli bir bale çantası olan sakallı bir adam girdi içeri. Peter ve Harry şaşkınlıkla adama baktı. Adam kafasındaki kapuşonunu ve kulaklığı çıkarıp kafasını kaldırdı ve onlara baktı.

"Heyy, erkencisiniz ha? İşte istediğim istekli öğrenciler bunlardan" dediğinde gözlerinin içi parlıyordu.
🩰🩰🩰