Belki...~SHOTO TODOROKİ

Lanet gün

   UA' da ilk günümdü. Tabiki de saati yanlış bildiğim için erkenden gelmiştim. Okul bomboştu. Eksiz defterimi karalarken aklıma yayın açmak geldi. Öyle dünyalarca ünlülerden değilim, Japonya çapında ünlüydüm. Oyun yayıncısıyım. Yüksek kaliteli oyunları oynayarak ve bazen de reklam yaparak çok kullanılan uygulamalara yükleyip para kazanıyordum.

    Bir 20 dakika sonra falan yavaşça öğrenciler gelmeye başlamıştı. Yayını kapatmak istemediğim için sessiz olmalarını söyledim. Aslında hoş çocuklardı. Sanırım eğlenceli yıllar geçireceğiz. Biraz daha yayında durduktan sonra öğretmenler ziline az kaldığını söylediler. Yayını kapatıp Sensei'yi beklemeye başladım. Yeni arkadaşlar edinmeme sevindim. İnsan her türlü sevinir. Keşke ailemde beni tebrik edebilseydi...

Birkaç fiziksel sınav için dışarı çıkmamız söylendi. Bizim sınıfta kendini sakat eden çocukta vardı. Bir daha olmaz inşallah. Çünkü çok kötü oluyor.

   Sırayla topları fırlattık. Sıra Midoriya' ya geldi. Yanımda kim olduğunu bile bilmediğim çocuğa biraz eğilip elimi sanki ağzımı  göstermek istemiyormuş gibi ağzımın kenarına dayadım.

"Sence kolu sağlam çıkacak mı?"

"Çıkacak..."

    Çocuğa doğru döndükten sonra melez olduğunu gördüm. Gri ve mavi gözlerinin uyumu beni içine çekiyordu. Alev gibi kırmızı saçının aksine yarısı kar beyazı gibi bembeyazdı. Yara izi, kızıl saçlarıyla nerdeyse aynı renkteydi...

"Ahh, selam... ben Kumori Shinkiro"

"Shoto Todoroki"

"Tanıştığıma memnun oldum Todoroki-san"

   İşte o gün, Kumori'nin çöküşüne yaklaştığı gündü...