Forever Assume

(PROLOGUE)

DISCLAIMER:This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

"Oh ano na namang mukha yan ha?"
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad na para bang wala lang akong narinig.Nagulat ako ng biglang tumawa si Reah.

"Owimjiee,don't tell me naluko ka na naman."sabay tawa nito ng malakas,tsk parang tanga.Tiningnan ko sya ng masama

"Pwedi ba tigilan mo muna yang pang-aasar mo sakin Reah,hindi nakakatuwa."I rolled my eyes

"Eh sabi ko naman kasi sayo e na nag aasume kalang na mahal kana ng g*gong yun eh,ano nga ulit pangalan non?"

"John."Matipid na sagot ko

"Hay nako mga letter J nga naman hindi talaga mapagkakatiwalaan,tsk.but kidding a side alam mo kasi Iza sabi ng tita ko kapag gusto mo daw ang isang tao or may nagugustohan ka dapat wag mong ipakita na gustong gusto mo sya dahil nawawalan sila ng respeto saatin."

"Eh sa ganon naako eh,kapag may gusto ako hindi ko mapigilang ipakita sa kanila yon."

"Oh ano napala mo? diba pinag laroan kalang ni John dahil alam nya na gustong gusto mo sya kaya malaya syang gawin lahat ng gusto nya sayo,minsan kasi matoto ka ding mag pakipot."

Napabuntong hininga nalang ako sa mga sinabi ni Reah,tama naman sya eh siguro kailangan ko ng bawas bawasan yong pagiging assuming ko at maging hard to get naman hays.

Papunta kami ngayon ni Reah sa coffe shop dahil makikipag meet up kami kay Race ang kaibigan namin na balak mag transfer sa university kung saan kami nag-aaral ni Reah,nalayo kasi saamin si Race dahil sa ibang bansa sya pinag aral ng mga magulang nya pero ngayong 1st year college na kami ay pinauwi na sya didto,so ayon kompleto na namn ang trio,yes, we are a trio, but others say trio never works, pero para saaming tatlo ay hindi naman totoo yun dahil sa walong taon na naming pagkakaibigan ay hindi naman kami nag kahiwalay,although Race was separated from us for a few years, but we never forgot  her,And that's what we call true friends.

"Alam mo Iza,miss na miss ko na yang si Race antagal ba naman nating hindi nakasama,buti nalang talaga at dito na sya ulit mag-aaral na eexcite nakong magkakasama na tayo ulit."sabay gigil pa ni Reah

"Ako nga- arayy." napaupo ako bigla sa kalsada ng mabangga ako ng isang lalaki

"Sorry miss,okay kalang?"sabay abot nito saakin ng kamay nya para tulongan akong makatayo

Agad namang napako ang tingin ko sa lalaking nasa harapan ko,hindi ako pweding mag kamali sya si DIRK VINCENT FEGARIDO ang ultimate crush ko!!

"Miss ang sabi ko okay kalang?"

"H-ha uo,okay lng ako."sabay abot ko sa kamay nya at tumayo na

"Sorry talaga ha,may mga humahabol kasi saaki-"bigla nalang ako nitong kinabig palapit sakanya at walang kung ano-anong hinalikan sa mga labi.yes he kiss me  and that kiss lasted 10 seconds and was enough to make my heart beat fast.

Narinig ko ang mga nakakarinding tili ng mga kababaehan sa paligid ko.

"No!hindi pwedi to Dirk!!!kaka break lang natin tapos may kahalikan kana kaagad?f*ck u ka f*ck u!"

Narinig ko ang pag alis ng mga babae dahil nawala na yong ingay sa paligid,at saka palang ako pinakawalan ni Dirk.

"W-what w-was that f-for?"nauutal kong saad habang hindi pa din makapaniwala sa mga nangyari.

"Nothing."simpleng sagot nito at sabay talikod saamin ni Reah na naka nga-nga lang sa kilid.

Ilang segundo pa akong nakatulala bago mag sink-in lahat ng mga nangyari saakin.

Napahawak nalang ako sa mga labi ko at hindi makapaniwala.

"h- he kissed me, a Dirk Vincent Fegarido kissed me."

-RYEXX