#အချွဲလေး
"ဆရာက ကျောင်းအုပ်ကြီးတောင်းဆိုချက်ကြောင့် ကျောင်းအချိန်ဇယားအတိုင်း မင်းလုပ်ရမဲ့စာတွေကို ဝိုင်းစစ်ပေးရမှာ၊ အဲ့ဒါကြောင့် စာကို ဆရာ့အခန်းမှာလာလုပ် နေရာလည်းကျယ်သလို ၊ guideချိန်ပြီးတာနဲ့ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်တွေမဖြစ်တော့ဘူး"
"ဟုတ် ၊ ဒါဆို ကျွန်တော်စာအုပ်တွေယူပြီး လာခဲ့ပါ့မယ်"
"ထမင်းအရင်စားဦးလေ"
"ဟင့်အင်း၊ မဆာလို့"
တနေ့လုံးငိုထားသည်မို့ ကျွန်တော့်မျက်လုံးနားတစ်ဝိုက် နီရဲပြီး မို့အစ်နေသည်။ စားချင်သောက်ချင်စိတ်ပါပျောက်နေတာမို့ ကျွန်တော့်မှာ အချစ်နာကျ၍ မစားနိုင်မသောက်နိုင်ဖြစ်နေရပါသည်။
စာလုပ်နေရင်းတန်းလန်းပင် တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်တော့်အတွေးနှင့်ကျွန်တော် မျက်ရည်ကျတတ်ေသးသည်။ ကျွန်တော့်ဘက်ကသာ တစ်ဖက်သက်ဆန်ဆန်တစ်ယောက်တည်း ကမ္ဘာပျက်နေတာ မတရားဘူးမလား?။
"ဟေ့ မင်းအဆင်ပြေနေရဲ့လား? စာတွက်နေရင်းနဲ့ ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ? မရရင်ပြောလေ တွက်ပြမယ်"
"စာက ရတယ် ၊ ဒီတိုင်း မျက်ရည်ကသူ့ဘာသာကျနေလို့"
"တိတ် တိတ် ...မသိရင် မင်းကို ဆရာညှင်းပန်းနှိပ်စက်တယ်ထင်နေကြဦးမယ်"
ကျွန်တော့် ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ရင်း ပွစိပွစိရေရွတ်နေသည်။
"ဟော! ဆရာထိုက် ဘယ်ကတည်းက ရောက်နေတာလဲ ?"
"အင်း ၊ ခုပဲရောက်လာတာ မင်းကျောင်းသား ထမင်းလာမစားဘူးဆိုလို့ ကိုယ်တိုင်လာပို့တာ၊ ထမင်းစားခိုင်းလိုက်ဦး "
ထမင်းပန်ကန်ကို ကျွန်တော်ရှေ့တွင်ချကာ ချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွားသည့် ဆရာ။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုနည်းနည်းမှ ငဲ့မကြည့်သလို၊ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားသည့်ပုံလည်းမပေါ်ပေ။
ထမင်းပန်ကန်ထဲတွင် ကျွန်တော်ကြိုက်သည့် အခွံခွာထားသည့် ပုဇွန်ဟင်းက အပြည့်၊ ထမင်းအနည်းငယ်သာထည့်ထားသည်။ ဘေးတွင် ကြက်ဉပြုပ်တစ်လုံးကိုအခွံခွာပြီး နှစ်ခြမ်းခြမ်းထားပေးသေးသည်။
KAMU SEDANG MEMBACA
အချွဲလေး [Completed]
Romansaဒီficက အဆောင်နေကျောင်းသူဘဝနဲ့ အာသာ စိတ်ကူးပုံဖော်ထားတာတွေ ရောထားတာမလို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ဖတ်ရအဆင်ပြေလောက်တဲ့ ficမျိုးပါ