I'm Done Being Your Best Friend (Çeviri)

29. MASKELİ BALO

Keyifli okumalar 😊

~~~~~~~~

Önceki gün olanları hatırlayan Chloe heyecanla konuştu.

"O yüzü gördün mü? Tamamen solgundu! Salondan beri bunu düşünüyorum. İyi anlaşacağımızı düşünüyorum."

Chloe de benimle aynı düşüncelere sahip olmalıydı. Onu tanımak isteyen tek kişi ben değildim.

Chloe, Daisy'nin tonunu dramatik bir şekilde taklit edecek kadar ileri gitti.

"Dürüst olmak gerekirse, insanlar ona nasıl aşık olabilir? Ne yaparsa yapsın, sadece aşırıya kaçıyor. Bu garip değil mi? Yani, Aman Tanrım, tırnaklarım kırıldı! Ne yapmalıyım? Ben öleceğim! "

Daisy'den gerçekten nefret etmiş olmalı. Chloe'nin sırıtışının ardından yanındaki Cruz Town hanımı da keyifle güldü.

Biz dostça sohbet ederken yanımıza yaklaşan adamlar vardı. Bu bir balo, yani muhtemelen dans etmek istiyorlardı.

Önce Marquis Roberts'tan genç bayan dans etmek için gruptan ayrıldı.

Chloe bana bakmak için döndü ve dedi.

"Bugün dans etmen gerekmiyor mu? Earl Parker'ın balosunda tek bir şarkı bile dans edemedin."

"...Sanırım öyle."

Ancak dans edebilmem için bir beyefendinin bana teklif etmesi gerekiyor.

Geçen sefer Heidi'yi aradığım için dans edemedim. Uygun bir bahaneydi, ama bugün? Yürüyüşten önce balo salonunda kaldığım süre boyunca bile herhangi bir dans talebi almadım.

Uzun bir aradan sonra bir şarkı eşliğinde dans etmek fena olmaz. Ama bu noktada kimsenin benden dans etmemi isteyeceğini düşünmemiştim.

Chloe bile bir dans teklifi aldığında, sadece ben ve Leydi Cruz kalmıştık. Lady Cruz iki kez üst üste dans etmişti ve şimdiden dinlenmeye başlamıştı.

Neden kimse bana sormuyor? Düşündüğüm gibi...

"Sakıncası yoksa benimle bir şarkı eşliğinde dans etmek ister misin?"

Beyaz maskeli bir adam bana ulaştı.

Böylesine mükemmel bir zamanda nasıl dans isteyebilirdi? Sevinçle elini tuttum.

"Sonunda ilk dansım. Hadi gidelim."

Leydi Cruz bana el sallayınca gülümsedim ve onunla birlikte dans çemberine yöneldim. Ve yürürken, onun tarafına baktım.

Kaç yaşında? Maskesinin altında açığa çıkan kısma bakıldığında, açıkça genç bir adamdı. Uzun boyluydu ve nedense yakışıklı olduğunu hissettim.

Neden böyle hissedeyim? Bunun nedeni, eğer bir yüz gerçekten yakışıklıysa, maskesi takılı olsun ya da olmasın, hemen hemen aynı olmasıydı. Maske çıkarıldığında hayal kırıklığı olmayacağına eminim.

Bunu Chloe'e bakarak anlayabilirdim. Güzellik sadece bir maske ile gizlenemezdi.

Bu anlamda bugünkü ilk partner fena değildi. Gülümsemeden edemedim.

Adam hareket ederken sordu.

"Bunun bugünkü ilk dansınız olduğunu söylemiş miydiniz?"

"Oh evet. Utandım."

"Sorun değil. Bu benim de ilkim."

Bu onun da mı ilk dansı? Neden henüz dans etmedi?

Bu konu bir yana, adamın sesi oldukça tanıdıktı. Bu sakin ve hoş alçak ton. Sadece sesinden bile onu yakışıklı yapan bir ses.

Yine de yakışıklı birini tanıdığımı sanmıyorum. Bu sesi nereden duydum? çok düşündüm. Kesinlikle son zamanlarda duyduğum bir sesti. İşte o zaman...

Kütüphanedeydi!

Bunu fark ettiğim an, adam kolunu sert belime doladı. Bir valsin başlangıcıydı.

Aristokrasinin temel bilgisi itibariyle dansta ustalaştığım için vücudum kendi kendine hareket ediyordu.

Ama dansa konsantre olamıyordum. Adamın yarı kapalı yüzüne tekrar daha yakından baktım.

Keskin bir çene hattı, yağsız, sımsıkı kapalı dudaklar ve hepsi bir arada bu sesle.

Dük Harrison!

Dük neden burada? Gözlerim maskenin altında büyüdü.

Şaşırmadan edemedim. Başlangıçta, Dük Harrison asla balo gibi sosyal etkinliklere katılmadı.

Ama neler oluyordu? Belki de sadece maskeli balo gibi yüzünü göstermek zorunda olmadığı yerlere gitmiştir?

Yine de sesinden açığa çıkabilirdi. Sesini bilenler, fiziğinden ve yüzünün alt kısmından hızlıca çıkarım yapabilirdi. Bu adamın giydiği kılık değiştirme katmanı düşündüğümden daha hassastı.

"Biraz önce bir gürültü koptu, iyi misiniz?"

Diye sordu. Beni yönlendiren, Logan. Kimliğimi bilerek sorulan bir soruydu. Logan beni nasıl tanıdı ve benden dans etmemi istedi?

"Evet. Neyse ki çok büyük bir sorun olmadı. Ben iyiyim."

Sakince cevap verdim. Kim olduğunu bilmiyormuş gibi davrandım. Bunu bir sır olarak saklamak istiyor gibiydi, bu yüzden onu burada ifşa edersem, gelecekteki ilişkimiz de belirsiz hale gelecekti.

"Endişelendim. O kadar tehlikeli bir şeydi ki... Başkalarını kurtarmak güzel ama güvenlik her şeyden önce gelmeli leydim."

Sesi her zamanki gibi içtenlikle doluydu. Kibarca benim için endişelendi.

Nedense bana daha önce bahçede gördüğüm Percy'yi hatırlattı. Cesaretim için bir övgü değil, iyiliğim ve büyük bir şey olursa bana ne olacağı konusunda endişe dolu bir sesti. Tedirgin olan Percy'nin aksine oldukça sakindi ama aktarmaya çalıştığı anlam benzer görünüyordu.

Loganı görünce beni düşündürdü. Bugün onu baloda gördüğüme şaşırmış olsam da içim rahatlamıştı.

Ciddiyetle cevapladım.

"Gelecekte daha dikkatli olacağım"

"Ellerin acıyor mu?"

"Ah..."

O gün kaba taşla temas ettikleri için biraz ağrılıydılar. Belki daha önce el ele tutuştuğumuz zaman fark etmişti. Yara bandıyla kaplı olduğu için acımıyordu ama geride bıraktığım izler yaralandığımı açıkça gösteriyordu.

"Ciddi bir şekilde yaralanmadım. Şimdi neredeyse her şey daha iyi."

Neden mazeret uydurmak istedim? Hızlıca söyledim ve komikmiş gibi kıkırdadı.

"Ah?"

Bilmeden fikrimi söyledim.

Onu ilk kez gülerken görüyordum. Karşımda kusursuz bir şekilde kibardı ama gülümsemesini hiç göstermedi. Bu yüzden nasıl olduğunu bilmeyebileceğini düşündüm.

Neden ilk gülümsediği an maske taktığı zaman olmalı? Birden bir hoşnutsuzluk hissettim.

~~~~~