BS 01: The Billionaire's Wedding Plan

CHAPTER 24

     "Samantha!"

"Samantha, Iha!"

"Samantha, Veronica! Wake up!"

"GOD! You are awake." Nangangatal pa ang aking buong katawan ng maamoy ang pamilyar na amoy ng tao na nakayakap sa akin ngayon.

"Hush, now." Napaiyak na ako ng tuluyan ng mapagtanto na si Judd ayon. Akala ko umalis na ito at wala na siya ng tuluyan sa akin.

Ngunit biglang pumasok sa alaala niya ang eksena sa mall. Bahagya siyang lumayo kay Judd at pinakatitigan ito sa mukha.

Ibang-iba ang Judd ngayon na kaharap niya sa Judd na nakita niya sa mall kahapon.

"What happened?!" Saad naman ng mommy Jasmin niya ng makapasok ito at may bitbit na tubig.

"It's a bad dream." Sagot ni Judd sa kanyang ina.

"Where's mommy?" She asked immediately. Malakas ang kabog ng kanyang dibdib at halos mangatal ang buo niyang kalamnan sa panaginip na ayon. Lahat ay sariwa at totoo.

"Umuwi muna siya sa inyong bahay. Babalik din ito mamaya." Wika ng ginang sa kanya at nakahinga naman siya ng maluwag dahil sa narinig.

Panaginip lamang ang lahat, pero ang mga pangyayari sa panaginip niya ay parang totoo.

Nilingon niya si Judd at bakas sa mata ang pag-aalala, hindi lang 'yon pero parang may iba pa sa mga mata niya na hindi ko naman agad matukoy.

"I thought you left?" Nagtataka n'yang tanong at halata na natigilan ito.

"Maghahanda na ako ng hapunan para naman makakain na kayo." Kunot noo rin naman s'yang napalingon sa ginang dahil sa sinabi nito.

Hapunan?

"Hapunan?" Takang tanong ko ngunit hindi s'ya pinansin ng kanyang Mommy Jasmin.

"Judd, hapunan?!" Naiirita kong tanong kay Judd, at nagbigay ito ng pekeng ngiti sa kanya.

"I'm sorry, Sam." Naguguluhan s'ya kung bakit ito nag so'sorry sa kanya.

"Judd naman!" Sigaw n'ya rito at lumapit s'ya rito bago pinagsusuntok ang dibdib. "W-Wag mo naman ako gawing manghuhula! Sabihin mo sa akin! Wala akong maalala kundi dapat gigising ako ngayon ay umaga pa lang!" Sigaw na dugtong pa n'ya.

Ang lahat ay panaginip lamang ngunit bakit pakiramdam ko ay totoo? Nagulat ako sap ag-iyak ni Judd habang sapo ang kanyang nuo.

Napaiktad ako ng haplusin nito ang tiyan ko at ngayon ko lang napagtanto na wala na ang umbok doon.

Oh my God! No! Hindi!

"Nasaan ang anak ko?!" Sigaw ko at tumayo mula sa pagkakaupo sa kama. Napangibit pa ako ng maramdaman ang masakit na bagay na nakatusok sa aking mga kamay. Agad kung tinagtag ang pagkakakabit noon at masamang tiningnan si Judd.

Inilibot pa niya ang mata sa kabuuan ng kwarto ngunit pansin naman niya ay walang nagbago.

"W-wear this." Saad ni Judd sa kanya. "After that go downstairs at kakain na tayo, and we go somewhere." He added.

"Judd, please. Ngayon mo sabihin sa akin lahat." Pagmamakaawa na tinig n'ya bagkos ay hindi s'ya nito nilingon at lumabas na ng kwarto.

Ilang minuto pa akong umiyak ng umiyak sa loob ng kwarto na ayon bago na pagpasyahan na maglinis ng katawan at isuot ang damit na binigay ni Judd.

Advance talaga ang utak n'ya kaya hindi mapigilan ang mapahikbi. Lahat ng kulay ng tela na nasa paperbag na ayon ay kulay itim. Kahit ang bra at panty ay kulay itim din.