/Liselotte\
"Maar wat?!" vraag ik gespannen. Carla en Evert staren beide emotieloos naar mij. "Carla! Evert! Zeg het me! IK HEB HET RECHT TE WETEN WAT ER MET MIJN BESTE VRIENDIN AAN DE HAND IS!!!!!" schreeuw ik. Ik puf even snel mijn, plotseling hevige, duizeligheid weg en merk dat ik me niet zo had moeten opwinden. "Maar wat? Vertel het me alsjeblieft...?" vraag ik zo kalm mogelijk. "Maar ze lag in coma... En dat heeft ze niet overleefd..." Maakt Carla, Everts verhaal, moeilijk af. De wereld staat even stil. Simone en Fenna, allebei dood... Hoe moet ik nu verder?.. "We hebben besloten haar te begraven." zegt Evert, die vechtend tegen zijn tranen, op zijn lip bijt. "We gaan er allemaal heen en zeggen ook iets.. Ze krijgt een graf naast Simone en haar vader. Jij komt toch ook Liselot?" vraagt Carla. Ik knik. "Ze was nog zo jong Carla, zo jong!" zegt Evert. Haar naam word niet meer uitgesproken.. Dat doet onze harten teveel pijn. We moeten verder, zonder Fenna, zonder Simone. Er rollen tranen over mijn inmiddels lijkbleke gezicht. Langzaam staan we op en lopen naar Menno en Bram...
Na de begrafenis...
/Evert\
Ze waren nog zo jong... Nu zijn ze beide weg.. 2 Van mijn beste collega's, 2 van mijn beste vrienden... Ik loop, met mijn ene arm troostend om Bram heen, en met mijn andere arm beschermend om Liselottes schouders. Ze heeft haar hoofd op mijn schouder gelegd en heeft haar ogen gesloten. Ze kan dit niet aan... Ze kan al de gebeurtenissen, al het verdriet, het verlies en de woede, ze kan het gewoon niet meer hendelen. "Fenna... Simone...." fluisterd ze bijna geluidloos. Ze vertrekt haar gezicht. Je ziet dat ze teveel verdriet heeft. Ze kan het geen plek geven.. Ze stort in... Haar gezicht is lijkbleek, ze heeft kringen onder haar ogen, haar haar zit door de war en ze loopt zwak op haar benen. We lopen het lange pad van de begraafplaats af, als Liselot ineens wanhopig om hulp fluisterd. "Evert..! Help me..!" Ik kijk meteen naar de vrouw die onder mijn arm gevouwen hoort te zitten. Als ik haar niet meer onder mijn arm, voel en zie, staan mijn zintuigen op scherp. Bram rent ineens, gevolgd door Carla en Menno naar achteren. Ik kijk om en zie Liselot op het grindpad liggen. Ik schrik en ren erop af. Ze ligt wel heel stil! Bram ziet mijn geschrokken en bezorgde blik en stelt me gerust. "Ze slaapt.. Ze zal wel kapot zijn..!" zegt Bram. Hij tilt Liselotte elegant op en draagt haar naar de auto. Ik zwaai nog naar mijn vrienden, en stap dan in de auto..
---------------------------
Dit was het einde! Sorry maar ik heb echt geen inspiratie meer en dus besloot ik het verhaal maar te stoppen. Dat geld ook voor al mn andere verhalen. Ik ga nu een tijd stoppen met Wattpad (Ik ga nog wel lezen, maar niet schrijven)
XXXX Jip❤
JE LEEST
Choices (Moordvrouw)
FanfictionMv verhaal. Er keert een oude bekende terug en dat zet alles op stelten. Bram is van slag en een duistere schaduw houd een collega goed in de gaten. Als er nieuwe relaties ontstaan begint het mis te gaan... Als er dan ook nog eens iemand zoek raakt...
