Medyada kızlarımız var
🐻
~10 yıl önce~
"Abla bişey sorabilirmiyim"
"Tabi bebeğim sor"
Elimdeki papatya'yı taca taktım.
"Annem bugün neden gelmedi"
"Sen uyurken geldi bebeğim saçlarından öptü ve yaramazlık yapmaman konusunda kulağına bir şeyler fısıldadı. Sonrada geri evine gitti"
"Annem neden bizi yanına almıyor abla. O şehirde yaşıyor ama biz bu eski çiftlikte yaşıyoruz. Neden bizi şehre götürmüyor"
"Çünkü annemizin çok çalışması gerek. Ve çalışırken bize bakamaz."
Yanımda çimlerde uzanan ikiz kardeşime baktım.
Annemin çalışmadığını gayet iyi biliyordu ve küçük kız kardeşimize çaktırmamaya çalışıyordu.
"Abin haklı Agatha. Hem den kırmızı babet istemiyor muydun annemde onun için çalışıy-"
Sözümü kesen her yeri inleten bir gök gürültüsüydu.
Tam o sırada çiftlik evinden çığlık sesleri yükseldi.
"A-Axel neler oluyo"
Axel yattığı yerden kalkıp elimi tuttu. Beni de kaldırdıktan sonra Agatha 'yı kucağına aldı.
"Kulübeye koşun."
Olduğum yerden hareket etmediğimi fark edince. Elimi tuttu.
"HADİ ABİGAİL VAKİT YOK KOŞ"
Hemen hızla koşmaya başladım.
Gök gürültüsü gittikçe artmaya başladı.
Havanın yakıcı sıcaklığı ve güneş gitmişti
Yerini kapkaranlık bir gökyüzü şimşekler ve gök gürültüsü almıştı
Ağacın üzerine Axel ile yaptığımız gizli kulübeye girdiğimizde derin derin soluklandım .
"Neler oluyor"
Çığlık sesleri susmamıştı
"Abigail ben gidip neler olduğuna bakacağım sende Agatha ile burdan dışarı adını atmıycaksın."
"H-hayır Axel gitme nolur sanada bir şey olur. Gitme"
"Abigail burdan dışarı çıkmayacaksınız. Duydunmu beni."
"Ama-"
"Aması yok Agatha sana emanet "
Kapıdan hızla çıktığında
Kardeşime sıkıca sarıldım
Lütfen lütfen ona bişey olmasın.
💫
Elimdeki son kurabiyeyi de torbaya koydum ve torbayıda sepetime.
"Agatha hazırmısın bebeğim?"
"Geldiiiim"
Mutfak kapısından içeri giren kardeşime baktım.
Benden daha açık tond kızıl saçlarıyla ve mavi gözleriyle çok güzeldi.
