Zawgyi
ဟန္ယြီီတစ္ေယာက္ သူ႕ရဲ႕တိတိကိုျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္တန္႔ၿပီး ခဏေလာက္ၾကာတဲ့အထိ အေပၚေအာက္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ၾကည့္လိုက္ၿပီး အဓိပၸာယ္အျပည့္နဲ႔ေျပာလာတယ္။
" မင္းမွာ ျပန္လာခ်င္စိတ္႐ွိေသးတယ္ေပါ့ေလ"
ဟန္ေခ်ာင္ မသက္မသာနဲ႔ပဲ သူ႕ကိုတြန္းထုတ္လိုက္တယ္။
"ေကာ လမ္းပိတ္ေနတယ္"
သူေျပာၿပီးေနာက္ ေ႐ွ႕ကိုဆက္သြားခ်င္ေပမဲ့လည္း ဟန္ယြီီက အာေမဋိတ္သံတစ္ခ်က္ေပးလာတယ္။
"မင္းရဲ႕လည္ပင္းေနာက္မွာ ဘာႀကီးလဲ? ဘယ္သူအမွတ္အသားခ်န္ခဲ့တာလဲ? ဒီလိုရာသီမ်ိဳးမွာ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့အမွတ္မ်ိဳးခ်န္ထားႏိုင္ေလာက္တဲ့ ျခင္ေတာ့မ႐ွိပါဘူး"
ဟန္ေခ်ာင္အျပစ္႐ွိစိတ္ေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕လည္ပင္းကို ခ်က္ခ်င္းကာလိုက္မိတယ္။
ဟန္ယြီီ သူ႕အနားကိုအျပဳံးတစ္ခုနဲ႔တိုးကပ္လာၿပီး ေျပာလာတယ္။
"ခ်င္းခ်င္းတိတိမ်ားလား"
"ေသခ်ာေပါက္မဟုတ္ဘူးေပါ့"
"ဒါဆို ဘယ္သူလုပ္တာလဲ"
"ဘယ္သူမွ.."
“No one.”
ဟန္ေခ်ာင္ ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုေနရာကို ဂ႐ုတစိုက္ထိလိုက္ၿပီးမွ ျပန္လွည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ေကာ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုလွည့္စားေနတာလား"
"ေသခ်ာတာေပါ့ မင္းလည္း အဲဒါကို အခ်ိန္တိုင္းက်႐ႈံးေနတာေလ"
ဟန္ေခ်ာင္:....
"မင္းပဲ မင္းနဲ႔ ခ်င္းခ်င္းက ဒိတ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔မေျပာခဲ့ဘူးလား'
ဟန္ယြီီ အျပဳံးနဲ႔ေမးလာတယ္။
ဟန္ေခ်ာင္:...
ဟန္ေခ်ာင္ အစ္ကိုျဖစ္သူကို အကူအညီမဲ့စြာၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ သူတို႔ေတြက " ဒိတ္ေနတာမဟုတ္ဘူး ကားသူငယ္ခ်င္းေတြ!" ဆိုတဲ့စကားကိုမေျပာလိုက္ႏိုင္ဘူး။
အဲဒါကိုသာေျပာလိုက္ရင္ သူ႕ရဲ႕ေကာေကာက တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေ႐ွာ့ရေနလိမ့္မယ္!
"ကြၽန္ေတာ္က မဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီေလ.. ဆက္မခန္႔မွန္းေနနဲ႔ေတာ့"
ဟန္ေခ်ာင္ ေနာက္လွည့္ေျပးဖို႔ျပင္တယ္။
YOU ARE READING
အရံဇာတ်ကောင်လေးက ငါးဆားနူလေးဖြစ်ချင်ရုံပါ (Myanmar Translation)
Fantasy_celebrity _Comedy _comeout _first-time, first ove _heart-warming _national cp _oldersiblings _romance _transmigration _writer
