အခန်း - ၅၇
Lighthouse Of Love 💜 အချစ်မီးပြတိုက်လေး
ခလေးကိုလိုက်ရှာရင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးပူထူကာ ရင်ဘက်ကြီးတစ်ခုလုံးမီးတောက်နေပြီဖြစ်သည့် ဥဿာဟာ ကားတစ်စီးနှင့် ခန့်မှန်းမိသည့်နေရာမှန်သမျှ ပက်သွားသည်။ အတွင်းပြဿနာများကိုမသိသည့် ဝန်ထမ်းများက မာမီ့ကိုဝင်ခွင့်ပြုလိုက်ပြီး ခလေးကိုပါခေါ်ပေးလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ မာမီဘာ့ကြောင့် ခလေးကိုခေါ်သွားရတာလဲဗျာ။ ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ။
"အား... အား..."
ကားမောင်းနေရင်းမှ စိတ်ရှိတိုင်းအော်ပစ်လိုက်၏။ Ocean သို့လဲမွှေနှောက်၍ ရှာခိုင်းသည်။ ဘေးအနီးနားတွင်လဲ လိုက်ရှာခိုင်းသည်။ သို့ပေမယ့် အစအနတောင်ရှာမရသည်ကြောင့် စိုးရိမ်စိတ်တို့ အထွတ်အထိတ်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
"Hello ဇေလင်း တွေ့ပြီလား"
"ပျဥ်းမနားဘက်ကဆိုင်ကနေ အန်တီနဲ့နိုးနိုးကားနဲ့ပြန်ထွက်သွားတာ ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်တွေ့လိုက်တယ်တဲ့ဟေ့ကောင် သူကဆိုင်ကယ်နဲ့ဆိုတော့မမှီလိုက်ဘူးပြောတယ် မင်းအဲ့ဘက်လမ်းကနေပဲစောင့်နေ ငါလဲပြန်လာနေပြီ"
"ဟုတ်ပြီဇေလင်း"
Hotel ဘက်ကိုတော့ ပြန်မလာလောက်ဘူးထင်၍ Ocean ဟိုဘက်လမ်းမှနေကာ အပြန်ယာဥ်တို့ကို မျက်စိလျှင်စွာဖြင့် လိုက်ကြည့်သည်။ ထိုစဉ် ဖုန်းစိမ်းတစ်လုံး ဝင်လာသည်ကြောင့် ခလေးကိုရှာခိုင်းထားသည့် ဝန်ထမ်းအထင်နှင့် ကိုင်လိုက်သည်။
"Hello"
"သား..."
ဖုန်းဆက်သူက မာမီ့ဖြစ်နေပေမယ့်လဲ မာမီ့အသံဟာမူမမှန်စွာဖြင့် လေးကန်နေ၏။
"မာမီခလေး ခလေးဘယ်မှာလဲ"
"သမီး...သမီးလေး...ခေါ်မရတော့ဘူး ဟင်း..."
"ခလေးဘာဖြစ်လို့လဲ မာမီခလေးကိုဘာလုပ်လိုက်တာလဲဗျာ ခလေးရော"
"မာမီ မာမီ..."
အားယူနေသည့်မာမီ့လေသံများနည်းတူ ဥဿာစိတ်တို့ကလဲ ပူလောင်စိုးထိတ်နေ၏။
ဥဿာမာမီပြောသည့်နေရာသို့ အမြန်ပြန်လှည့်၍ မိုင်ကုန်မောင်းသည်။ ဘယ်နေရာမှာလွဲသွားရတာလဲကွာ။ ဘာလို့မာမီတို့က Hotel ဘက်ကို ပြန်ရောက်နေကြတာလဲ။ လွဲသွားသည့်နေရာကို စဉ်းစားမရသလို မျက်လုံးထဲ မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းဟာ သွေးပျက်စရာမြင်ကွင်းဖြစ်နေသည်ကြောင် ဥဿာရင်ဘက်ကြီးပူလောင်သွားရတော့သည်။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
