Unknown Connection (Completed).

Chapter 28.

Lavander’s POV.

“Ahem!”

Pagkapasok nang pagkapasok ko pa lamang sa dining area ay tumikhim na agad si Lucas nang makita ako. They all are looking at me with something in their eyes. O sasabihin kong nakakaloko ang kanilang mga tingin sa akin.

Kinunutan ko sila ng noo. “What?” I asked them while looking at them weirdly.

Napaigtad ako ng kaunti nang may humawak sa aking beywang mula sa aking likuran.

“Hon…” hindi ko man tiningnan kung sino ang nagsalita ay kilalang-kilala ko na kung sino iyon. Hindi ko siya nilingon kahit naramdaman humalik siya sa aking sintudo. “Good morning.” Narinig ko ang mahihinang tili ng mga babae rito sa loob.

“Hmm.” My respond.

“Tsk. Maagang kay sakit sa mata, Ethan.” Nakita kong umirap si Ethan at nagpatuloy sa pagkain.

Hindi ko na lamang siya pinansin at kinalas ang pagkakahawak ni Yeron at naglakad papunta sa bakanteng upuan na katabi ng aking anak na ngayon ay nakatitig sa akin. Ramdam kong nakasunod sa akin ang tingin ng lahat pero hindi ko iyon pinansin hanggang sa makaupo ako.

My son also is staring at me like I am hiding a secret from him. Well, I am hiding a secret. At iyon iyong kagabi na katok siya nang katok. The hot… ahem.

Ngumiti ako sa kaniya na tila walang nangyari kagabi. “Good morning, Anak. Are you done eating?” I asked him, but he just stared at me like he didn’t heard me making my forehead creased. “Lev?” Mas lalong kumunot ang aking noo nang bigla siyang sumimangot. “Hey, what's wrong?” ngunit hindi siya sumagot na ikinataka ko lalo. Narinig kong tumawa si Ina dahilan para mapatingin ako sa kaniya. I saw her shooking her head while laughing. “Why are you laughing, Ina?”

Hindi ko pinansin si Yeron na umupo sa katabing kong upuan.

Mabilis siyang napatingin sa akin sabay napa-o ang bibig. “Oh… sorry for laughing.” Tumawa siya ng mahina. Pinanliitan ko siya ng mata dahilan para mapakurap-kurap siya ng mata. “Alright.” Tumawa ulit siya ng mahina. “Nagtatampo ang anak mo sa iyo,” dahil sa sinabi niya ay mabilis akong napatingin sa aking anak na nakasimangot na kumakain. Narinig ko ring natawa ang mga kasama namin.

“Anak?” hindi siya lumingon sakin kaya inulit ko siyang tinawag at mabuti naman ay lumingon na siya, ngunit nakasimangot pa rin na tila binagsakan ng langit at lupa. “Bakit ka nagtatampo?” ngunit inirapan niya lamang dahilan para mapakurap-kurap ako. I heard Yeron laughed with my family.