Unforgettable Love

3- Prensim

Kapının aniden çalınmasıyla yerimden biraz sıçramış bulundum.

Bu saatte kim geldi şimdi?

Saat gecenin on ikisi olmuştu. Üstümdeki battaniyeyi yavaşça kaldırıp kalkıp sandalyeye koydum. Sonra kapıyı açtım. Karşımda sarı dalgalı saçları, yeşil göz alıcı gözleri ve her zamanki tebessümüyle Prens Ellery duruyordu.

"Tahmin ettiğim gibi uyumamışsın." Kafamla onayladım.

"Kitaba dalmıştım. Uyumadım." Sıcacık gülüşünü bana bahşetti.

"Biraz sarayın bahçesinde dolaşalım mı Elena? Sana söylemem gerekenler var." Kafamla onayladım ve odadan çıkıp kapıyı kapattım. Birlikte sadece meşhale ışıklarının aydınlattığı koridorda birlikte yürümeye başladık.

"Bugün Ethan'ı fazla hırpalamışsın." Biraz utanarak kafamı eğdim.

"Kendimi kaybettim. Yarın tekrar özür dileyeceğim. Daha uygun bir şekilde." Anladım dercesine kafasını salladı.

"Elena ne zaman bana güveneceksin?" Dedi sesi bıkkın ve sıkıntılı çıkmıştı. Kaşlarımı çattım. Bu sırada saraydan çıkmıştık.

"Anlamadım."

"Diyorum ki on yıldır birbirimizi tanıyoruz. Biz birlikte büyüdük. Ve hala bana güvenmiyorsun. Elena ne zaman bana güveneceksin?" Öylece yüzüne bakakaldım. Çünkü Prens Ellery her zamanki haline benzemiyordu. Yorgun ve sitemliydi.

Ben on, o on üç yaşından beri birlikte büyümüş ve arkadaş olmuştuk. Bu yüzden komutan prens ilişkisinden çok arkadaş ilişkimiz vardı. Tabi ben ne kadarda mesafeli davranmaya çalışsamda.

Yüzüne baktım. Ve yürümeyi bıraktım. O da bıraktı ve bedenini tamamen bana döndürdü. Şu an hariç bana hiç bu kadar ciddi bakmamıştı.
Sıkıntılı bir nefes verdim.

"Çünkü siz bir prenssiniz ve bende bir komutanım. B-"

"BANA SAÇMA SALAK BAHANELERLE GELME!!!" Diye bağırdığında yerimden sıçrayıp ellerimle kulaklarımı kapadım. Gözlerimde hafiften dolmuştu. Bu bağırış bana babamın anneme ettiği sesli küfürleri ve kemer sesini hatırlatmıştı.

"Elena?.." Pişman ve korkmuş sesi oldukça merhametliydi. "Ö-özür dilerim. İyi misin? Siktir sana bağırmamalıydım!" Gözümden bir damla yaş aktı.

Tek kelime etmeden oradan ayrılıp saraya döndüm. Arkamdan geldiğini biliyordum ama birşey söylemiyordu. Pişmandı beni korkutmuştu. Çocukluğumu biliyordu. Bilen tek kişiydi. Ama buna rağmen ona güvenmediğimi söylemiş ve bana bağırmıştı. Kapımı yüzüne kapatıp kilitledim. Üstümü bile değiştirmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım.