GADASINI ALDIĞIM [Final Oldu]

7

Mayda Demir

"Evet baba, evde tek başımayım." dedim karşımda kahvesini yudumlayan canım arkadaşım Barlas'a bakarken.

"Öyle hissedemiyorum canım, birisini almadın değil mi eve?"

"Yoo, ben almam ki kimseyi." dedim gergince.

Orgeneral bir babam olması beni yoruyor. Her şeye şüpheyle yaklaşıyor ve ne hissederse doğru çıkıyor.

"Umarım öyledir, şimdi kapatmam lazım. Dikkat et güzelim."

"Peki babaa."

Telefonu kapatırken rahat bir nefes aldım.

"Şahsen ben bile inandım evde kimsenin olmadığına." derken güldü.

"Şş, bu bir sır."

"Peki peki."

Kahvemden bir yudum daha alırken iyice yayıldım koltuğa. Çalan telefonumla sinirle elime aldım. Arayan kişiyle sabır çektim.

"Rahat rahat bir kahve içemedik, kusura bakma."

"Sorun değil, bekletmeden aç."

Başımı sallarken aramayı açtım. Telefonu kulağıma götürürken ofladım.

"Yine ne var Nilay?" dedim bıkmış bir edayla.

"İlaçlarını aldın mı balım?"

Hay senin derdini!

"Aldım Allah'ın cezası, bütün ilaçlarımı aldım."

"Heh şöyle, adam ol."

Suratıma kapanan telefonla koltukta tepinmeye başladım.

NEDEN ŞU SIRALAR HERKES TELEFONU SURATIMA KAPATIYOR?!

Kendime gelerek derin bir nefes aldım. Barlas ile göz göze gelirken bana güldüğünü gördüm.

Komik mi amk keli?

"Nilay derken? Soy ismi Saydam olan mı?"

Başımı salladığım esnada gözleri irileşti.

"Kız kardeşim ve sen öyle mi?"

WATTI FAK!

Yoksa Nilüfer'in geçen bahsettiği Barlas bu muydu? Bilmeliydim! Nasıl bileceksin, mal.

"Nilay benim karım karım." dememle güldü.

"Nilay'ın burada iki arkadaşı vardı. Onunla arkadaş olman ne güzel. Normalde geniş bir çevre sevmez."

Nilay çevre sevmezdi. Yakın olduğu anca biz vardık. Tanılırdı ve herkesi tanırdı ama kimseyle konuşmak istemezdi. Yani Ecemin söyledikleri ve benimde gördüklerim buydu.

"Biliyorum, insanlardan birazcık nefret ediyor." derken ikimizde güldük.

"Bir gün bize gelmen lazım. Hem annemle tanışırsın hem de bir kahve içersiniz."

Ananla mı tanıştıracaksın?
Evlilik üstüne birde on bir çocuk görüyorum.

"Olur, zaten Nilay'a sözüm vardı."

"Beklerim."

Başımı salladım usulca. Çalan zille bıkkın bir nefes verdim.

"Bizim kızlardır, bir bakayım." diyerek ayağa kalktım.

Oturma odasından çıkarken dış kapıya ulaştım. Kapıyı açmamla geri kapatmaya çalışmam bir oldu.

HASSİKTİR!