Kayışlar kopuyor 🤯
×××
+82...
merhabalar bay kim
kabul etmesem de baya hasta olduğum için size doğru düzgün davranamadım ve teşekkür edemedim
biraz tuhaf olsa da yanıma geldiğiniz için teşekkür ederim 😊
size büyük bir zahmet vermemişimdir umarım
kim taehyung
hasta olduğunuz için böyle şeyleri dert etmemelisiniz bay jeon
iyi olmanız fazlasıyla yeterli
+82...
gayet iyiyim, çabucak toparlanmayı başardım
ufak hatırlatma notunuzu da gördüm ve işime yaradığını düşünüyorum 😯
kim taehyung
buna mutlu oldum
eğer bir daha hasta olursanız lütfen daha güzel beslenmeyi ihmal etmeyin
+82...
aklımda tutmaya çalışacağım hocam
iyi günler dilerim
kim taehyung
size de iyi günler bay jeon
Evine gitmemden yalnızca birkaç gün sonra bana teşekkür etme amacıyla yalnızca kısa bir mesajlaşmada bulunmuştuk ve o andan sonra pek de iletişimde bulunduğumuz söylenemezdi. Daha doğrusu, eskisi gibi derslere geliyor olmasına rağmen pek karşı karşıya gelemiyorduk. Gözlemlediğim kadarıyla sağlıklı ve normal görünüyordu ama hâlâ çözemediğim, beni rahatsız eden şeyler vardı. Sinirlerimi bozan arkadaşı belki bunların başını çekiyor olabilirdi. Ona karşı tuhaf davranmama rağmen hâlâ bunun hakkında bir şey söylemese bile, gün geçtikçe Jeongguk ile yakınlaşması beni içten içe huzursuz ediyordu. Tabii tek yaptığım nasıl ona yakınlaştığı ve birlikte gülüp eğlenmelerini izleyebilmekti.
En sonki dersimiz de bu anıların arasında yer alıyordu. Bu sefer Jeongguk ile birlikte oturuyorlardı ve genellikle tek başına oturan Jeongguk'un böyle yapması aklımı soru işaretleriyle dolduruyordu, hatta o çocuktan hoşlanmaya başladığı bile aklımın bir köşesinde geziyordu. Bunun ihtimalinden bile nefret ettiğim için çatılmış kaşlarımı düzeltmeye çalışarak kürsünün kenarlarına işkence etmeyi bırakmış ve sınıfın ortasına doğru ilerlemiştim.
''Evet gençler.'' bu sefer korece konuşmaya başlarken dikkatleri çekmek için sesimi daha fazla yükseltmiştim. ''Vize notlarınızı çoktan girdiğimi biliyor olmalısınız. Hepiniz kontrol ettiniz mi? Yanlış anlamayın fakat beklediğimden daha iyi bir performans gösterdiniz, bunun için gerçekten çok memnun kaldım.''
Neredeyse sınıftaki herkes kontrol ettiğini belirtirken yüzlerinde ve ses tonlarında hoşnut bir ifade vardı. Notlardan bihaber birkaç kişi telefonlarına yönelirken kollarını göğsünde kenetlemiş, bakışlarını bana dikmiş Jeongguk ile göz göze gelmiştim. Bir süredir yüzünü belirgin bir şekilde gözler önüne çıkartacak türden özen gösteriyor gibiydi, en azından gözleri için uğraştığını söyleyebilirdim. Bunun nedenini merak ediyordum çünkü olduğundan daha etkileyici görünüyordu.
İçimde gerçekleştirdiğim saçmasapan analizleri bırakarak gülümsemeye çalışarak sınıfta bakışlarımı gezdirmiş, bol not verdiğimi düşünen öğrencilerin teşekkürlerini dinlemiştim.
''Bazı öğretmenlerin bu konuda cimrilik yaptığını biliyorum fakat bu notları tabii ki de sizler alıyorsunuz, bu yüzden bana teşekkür etmeyin.'' sınıfın içinde ufak adımlarla gezinirken kollarımı göğsümde birleştirmiş, gözlüğümün üzerinden bana bakan öğrencilere karşılık veriyordum. Onlar her zaman alçakgönüllü konuşmalarımı çok severlerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Shameless
Fanfic''Arsız, ha? Arsız olduğumu mu düşünüyorsunuz hocam?'' ''Bunun için başka bir ifade var mı? Öyleyse eğer beni aydınlatmanı çok isterim, ama...'' parmaklarıma dokunan eline karşılık vererek üstünkörü kavramış, dudaklarıma küstah bir gülümseme yerleş...
