Bir kız düşünün. Öz olmadığı halde öz abisi gibi olan 2 polis adam. Hem oyuncu hemde doktor olan bir kız. Her doktor gibi hep hayat kurtaran o doktor bir gün birini hayattan aldı. Hemde isteyerek.
Sizce herkesin hayatını kurtaran o doktor neden o a...
Merhaba arkadaşlar.Ben size her bölüm oy verin ve yorum yapın diye yazmama reğmen okuyup geçiyorsunuz.Oy vermiyorsunuz ve yorum yapmıyorsunuz.Eğer bu şekilde devam ederse bölümler gelmeyecek.Kitabı yayından kaldıracağım.Emek veriyorum ve karşılığını almıyorum.Gerçekten bir üzülüyorum.Son olarak artık sınır katıyorum.80 okunma 40 yorum.60 oy geldiğinde yeni bölüm gelecek.İyi okumalar dilerim. ________________________________
Sevdiğini kaybetme korkusu çok kötü bir şey. Evden hastaneye gelene kadar on yıl geçti sanki. Çok korktum Can'ı kaybetmekten.Ona son söylediklerim için zaten çok pişmandım şimdi daha çok pişman oldum. Daha çok üzüldüm. Sevdiğimiz insanların kalbini kırdıkysn sonra onların kalbini geri kazanmak için zaman kaybetmeyin çünkü bağzen çok geç oluyor.Sevdiğini toprak alınca kalbini kırdığına çok pişman oluyorsun. Toprak bizden aldığını geri vermiyor.
Hastaneye girdik. Ben hangi odada olduğunu sormak için birini ararken Mete bir kapıyı gösterdi.
"Yenğe bu odada" dedi. Hemen odaya girdim. Yüzünde biraz çizik vardı. Kollarındada öyle.
"Görünürde çok fazla bir şey yok ama karnına cam saplanmış camı çıkarttılar ve dikiş attılar" dedi Mete.
"Nasıl olmuş kaza?" dedim titreyen sesimle.
"Son günlerde çok dikatsizdi bir görevden dönerken dikkati dağılmış biranda başka bir arabaya çarpmış" dedi.
"Benim yüzümden" dedim.
"Yenğe seninle bir ilgisi yoktur sen üzülme" dedi.
"Ben dışarıda bekliyorum bir şey olursa haber verirsin" dedi kafamı salladım. Sedyenin yanına oturdum. Elini tuttum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben buradıyım. Yanındayım" dedim. Sonrasında sandalyeye oturdum. Ağlaya ağlaya bekledim.
Sonra uyuya kalmışım. Birinin beni kucağına aldığını hissettim. Ama o kadar yorgundum ki gözümü bile açamadım.Beni bir yere yatırdılar. Yumuşak bir yerdi. Sonra tekrar uykuya daldım.
"Lan ne yapıyor bunlar" diyen bir ses duydum. Gözümü açmadım.
"Ömür kalk" diyen bir ses daha duydum.
"Sakin ol uyandıracaksın kızı" diyen bir ses daha duydum. Ardından gözlerimi açtım. Birde ne göreyim Can'ın suratı tam karşımda. Gözleri açık bana bakıyor. Birbirimize sarılmış bir şekilde sedyede yatıyorduk. Hemen ayağa kalktım. Üstümü düzelttim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
