NOAH
Güçlü sabah ışığı beni uyandırdı. Kalın perdeleri açık bırakmıştık ve Beverly Hills'in zarif evlerinin ayrıcalıklı bir manzarasını görüyordum. Az katlı binalarla çevrili, merkezde göze çarpan şehrin yüksek binaları da uzaktan görülebiliyordu.
Nicholas'ın kolu beni sıkıca göğsüne bastırdı, bacakları bacaklarıma dolandı. Nefes alamıyordum ama onu seviyordum, onunla yatmayı seviyordum: En iyi gecelerimdi. Haftalardır uyanmadan, kabus görmeden düz uyuyamamıştım.
Yan tarafa gelene kadar dikkatlice döndüm ama yüzüm ona dönüktü. Uyurken sevimliydi, yüz hatları dingindi, göz kapakları usulca kapalıydı...
O öyle, yanımda uyurken çok ama çok genç görünüyordu. Bazen aklından neler geçtiğini keşke bilseydim diyorum.
Örneğin, tam o anda ne hakkında rüya görüyor olabilir? Dikkatlice elimi kaldırdım ve onu uyandırmadan sol kaşını okşadım. O kadar uyumuştu ki kıpırdamadı bile. Çenesine ulaşana kadar parmaklarımı elmacık kemiğinden aşağı kaydırdım.
Nasıl bu kadar yakışıklı olabilirdi? Sonra hiç beklemediğim bir düşünce geldi aklıma:
çocuklarımız nasıl olurdu? Biliyorum, aklımı kaybediyordum, bir aile kurmaya hâlâ ışık yılı uzaktaydım ama aklıma siyah saçlı küçük bir çocuk geldi. Çok yakışıklı olacağı belliydi, Nick'in genleriyle her erkek çocuk olurdu... Bir bebekle nasıl olurdu? O temizdi Katlanabileceği tek çocuğun küçük kız kardeşi olduğunu, çünkü bir kereden fazla sahilde ya da bir restoranda çocuklara kaba davrandığı için kız kardeşini azarlamak zorunda kaldığını. Her halükarda, bunun gerçekleşmesi için kat edilmesi gereken uzun bir yol vardı; Ayrıca küçük bir detay vardı ki o uğursuz gecede taktığım cam yüzünden çocuk sahibi olamama ihtimalim çok yüksekti. Bunun düşüncesi beni üzdü ve Nick uykulu bir gözünü açıp bana diktiğinde minnettar oldum.
Gülümsedim.
"Merhaba yakışıklı."
Kaşlarını çattığını ve gerindiğini görünce yüzümde bir gülümsemeyle onu selamladım. O benim Nicholas'ımdı. Kaşlarını çatmayan Nick, Nick değildi. Uzandı ve yeni uyandığını düşünerek büyük bir güçle beni çekti.
"Ne yapıyordun çilli?
Başını boynuma gömüp nefesiyle beni gıdıklayarak dedi.
"Ne kadar inanılmaz güzel olduğuna hayran kaldım." Homurdandı.
"Tanrı aşkına, bana güzel deme, bundan başka bir şey söyleme!"
Başını kaldırmam için yalvardı. İfadesine güldüm, saçları dağınıktı ve kızgın yüzü somurtkan bir çocuğunki gibiydi.
-Bana gülüyorsun?
Karanlık bakışları dikkatimi dağıttı ama üzerime atıldı ve beni gıdıklamaya başladı.
-Hayır hayır hayır!
Bağırdım, gülerek ve ellerinin altında kıvranarak. Nicholas! Benimle birlikte güldü ama ben de hemen onun gibi saldırdım, sert karnını parmaklarımdan biriyle dürttüm ve o kadar sert sıçradı ki yataktan düştü.
"Tanrım!"
diye haykırdım, histerik bir kahkaha patlatarak. Tanrım, gözlerim sulanıyordu ve çok gülmekten karnım ağrıyordu! Yüzünü görmeliydin. Sonra ayağa kalktı, bir ayağımı çekiştirdi ve beni şiltenin ucuna kadar kaydırdı; Düşmeden önce beni kaldırdı, bir çuval gibi omzuna attı ve banyoya yöneldi.
"Şimdi göreceksin"
diyerek beni tehdit etti ve duşu açtı.
-Pardon pardon!
