Unknown.

Chapter 2.

Άγνωστος αριθμός: Μην άγχωνεσαι Alison. Σίγουρα όχι κάποιος μανιακός δολοφόνος. Απλα κάποιος που του αρέσεις.
Εγώ: Εσύ ήσουν χθες στο πάρτυ;
Άγνωστος αριθμός: Ναι.

"Alison!" Φώναξε η μαμά μου από κάτω.
"Τώρα , κατεβαίνω!" Απάντησα και πέταξα το κινητό μου βιαστικά στο κρεβάτι πριν κατέβω γρήγορα κάτω.

"Πως ήταν η χθεσινή βραδιά;" Με ρωτάει η μητέρα μου καθώς βάζει άλλη μια μπουκιά από τηγανίτα στο στόμα της.
"Ενδιαφέρουσα μπορώ να πω." Απαντάω και πίνω μια γουλιά από το χυμό μου.
"Το αγοράκι που λέγαμε;" Ρωτάει χαμογελώντας.
"Δεν υπάρχει αγοράκι μαμά." Ψέμματα.
"Μα.." Πάει να μιλήσει αλλά την κόβω.
"Βρίσκεσαι σε άρνηση. Εγώ μετά τον Taylor δεν πρόκειται να εμπιστευτώ ξανά κανέναν τους γιατί είναι άκαρδα γουρούνια. Πρέπει να το αποδεχθείς."
"Απλά ενδιαφέρομαι για εσένα... Πάνε μήνες από τότε που χώρισες με τον Taylor και δεν θέλω να σπαταλήσεις τόσες ευκαιρίες επειδή ένα αγόρι αποδείχθηκε σκάρτο. Αλλά όπως νιώθεις..."
"Ξέρω ότι ενδιαφέρεσαι και τα λες για το καλό μου μαμά." Απαντάω και χαμογελάω.
"Και τώρα με συγχωρείς αλλά πάω πάνω να ξεκουραστώ." Ολοκληρώνω και σηκώνομαι από την καρέκλα μου.
"Μιας που δεν κοιμήθηκες αρκετά ως τώρα." Απαντάει σαρκαστικά και γελάει.

Τρέχω στο δωμάτιο μου και κλείνω την πόρτα γρήγορα. Παίρνω το κινητό μου στα χέρια μου και πληκτρολογώ τον αριθμό της Kathy.

[...]

"Και δηλαδή δεν είδες τιποτα; Ούτε μαλλιά ούτε κάτι;"
"Νομίζω είδα την πλάτη του αλλά δεν είμαι σίγουρη..."
"Ali αυτό είναι τέλειο ! Όπως στις ταινίες ! Έχω ενθουσιαστεί !" Φωνάζει εύθυμα μέσα από το τηλέφωνο.
"Και αν είναι κανένας πενηντάχρονος παιδεραστής που θέλει να με απαγάγει;"
"Μην λες ηλιθιότητες σε παρακαλώ . Ένα καλό πράγμα σου συνέβη !"
"Εγώ λέω να μπλοκάρω το νούμερο του..."
"Μην τολμήσεις! Θα σε σκοτώσω!"
"Και τι να του πω; Α τέλεια ημουν τόσο απελπισμένη που ούτε καν έκανα τον κόπο να σε απομακρύνω ώστε να δω ποιος είσαι;"
"Ali για μια φορά αφέσου και κάνε τρέλες! Αυτό ίσως είναι η αρχή για κάτι όμορφο! Σκέψου το.. Αυτός σου είπε πως του αρέσεις και το πιο πιθανό είναι να είναι από το σχολείο γιατί εγώ προσωπικά δεν είδα κανέναν πενηντάρη στο παρτυ! Εμένα μου φαίνεται πολύ ρομαντικό!"
"Και τι να κάνω;"
"Να του στείλεις μήνυμα , να αρχίσετε να μαθαίνετε πράγματα ο ένας για τον άλλον και βλέπεις πως θα εξελιχθεί.."
Ω Θεέ μου.
"Θα το σκεφτώ."
" Τέλεια! Σε κλείνω να του στείλεις και αύριο στο σχολείο θα σε ανακρίνω! Φιλιά." Φώναξε ενθουσιασμένα και μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μετά η γραμμή έπεσε.

Έπεσα στο κρεβάτι με δύναμη και έκλεισα τα ματια μου. Ξαφνικά το κινητό μου δονήθηκε στο χέρι μου τραβώντας την προσοχή μου.

Άγνωστος αριθμός: Ελπίζω να ζεις.

Τουλάχιστον δεν χρειάστηκε να στείλω εγώ.

Εγώ: Ζω. Απλά όλο αυτό είναι περίεργο... Εννοώ δεν γνωριζόμαστε καν ή τουλάχιστον εγώ δεν σε ξέρω...
Άγνωστος αριθμός: Έλα να γνωριστούμε λοιπόν. Τι θες να μάθεις;

Θεέ μου.

Εγώ:Λοιπόν... Είσαι από το σχολείο;
Άγνωστος αριθμός: Επόμενη ερώτηση.

Περίεργο.

Εγώ: Είσαι πενηντάρης παιδεραστής;
Άγνωστος αριθμός: Θεέ μου σου είπα όχι , είμαι 18.
Εγώ: Βοήθησε με. Πες μου μόνος κάποια πράγματα για εσένα.
Άγνωστος αριθμός: Λοιπόν είμαι 18 , μου αρέσει να βλέπω ταινίες , λατρεύω να διαβάζω βιβλία , μισώ τον John Green που σκότωσε τον Gas ( just kidding , ένας κλαψιάρης βλάκας ήταν) , βλέπω ό,τι σειρά υπάρχει και είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου εδώ και μερικούς μήνες.
Εγώ: Αυτό ήταν γλυκό. Α και παρεπιπτόντως σε ευχαριστώ που με διευκόλυνες να βρω ένα όνομα επαφής.
Hazel Grace: Ωχ . Τι;
Εγώ: Δεν ξέρω Hazel.
Hazel Grace: Σοβαρά τώρα; Hazel; Νομίζω ότι αξίζω τουλάχιστον να ειμαι ο Bieber.
Εγώ: Too late Hazel.
Hazel Grace: Σε έχω hot bae και εσύ Hazel Grace; Αυτό είναι τουλάχιστον άδικο.
Εγώ: Λοιπόν... Η ζωή είναι άδικη.
Hazel Grace: Χα-Χα.

[...]

"Πες τα μου όλα! Μιλήσατε;"
"Καλημέρα και σε 'σένα Kathy."
"Ασε τις καλημέρες ηλιαχτίδα και ξεκίνα να μιλάς."
"Λοιπόν.."

[...]

«Προβλέπω δράματα!» Λέει ενθουσιασμένα η Kathy.
"Και τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;" Ρωτάει και την κοιτάω.
"Κοίταξε τον εαυτό σου. Το κυλικείο έχει σοκολατόπιτα σημερα και αντί μα τρέξεις στην ουρά , κάθεσαι και ανταλάσσεις μηνύματα μαζί του. Αυτό είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό."
"Απλά οι συζητήσεις μαζί του ειναι.... διασκεδαστικές." Απαντάω και χαμογελάω.

Hazel Grace: Λοιπόν λοιπόν ανέκδοτο.
Εγώ: Όχι σε παρακαλώ.
Hazel Grace: Γιατί ο Κύκλωπας σκότωσε την γυναίκα του;
Εγώ: Γιατί;
Hazel Grace: Γιατί του είπε , καλώς τα μάτια μας τα δυο.
Εγώ: Απλά όχι.
Hazel Grace: ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ.
Εγώ: Δεν μου άρεσε.
Hazel Grace: Λες ψέμματα.
Εγώ: Πως το ξέρεις;
Hazel Grace:Γιατί είμαι απέναντι σου και σε είδα να γελάς μωρό μου.

"Kathy;"
"Ναι;"
"Είναι στο σχολείο."

*Well χαίρομαι παρα πολυ που σας άρεσε η ιστορια μου και την περιμένατε με τόσο προσμονή! Λόγω εξετάσεων είχα πει να μην βαλω κεφάλαιο αλλα αφου σας άρεσε , χαλάλι σας! Σχολιάστε ψηφίστε και see you❤️