Από την πλευρά της Άννας.
«Γειά σας» Λέω και εκείνος γυρίζει απότομα το κεφάλι του για να με κοιτάξει.
Τα χείλη του μισανοίγουν ενώ τα μάτια του έχουν γουρλώσει ελαφρώς. Είναι σοκαρισμένος. Γιατί; αφού είδε ότι ήμουν εδώ!
«Γειά σου όμορφη.» Με χαιρετάει ο φίλος του, ο.... Θωμάς, αν θυμάμαι καλά;
Κοιτάζω εκείνον. Μοιάζει να έχει καταπιεί την γλώσσα του.
«Δεν θα με χαιρετήσεις εσύ, Βίκτωρα;» Αποφασίζω να ρίξω το καρφί μου.
Η φιλενάδα του από δίπλα με ατενίζει εμβρόντητη.
«Την ξέρεις;» Ρωτάει απευθυνόμενη σε εκείνον.
Κρατάει ακόμα το στόμα του κλειστό, αρνούμενος να της δώσει οποιαδήποτε πληροφορία. Τι τρέχει πια με αυτόν τον τύπο;
Παίρνω την υπεροπτική μου έκφραση.
«Βίκτωρας δεν είναι το όνομα του;» Ρωτάω κοιτάζοντας τον κατάματα. Τώρα μοιάζει έτοιμος να μου επιτεθεί.
«Η έκανα τόσο λάθος που τον μπέρδεψα;» Το τραβάω κι άλλο, ξέροντας ότι δοκιμάζω τα όρια του. Γαμώτο, δεν ξέρω γιατί αντιδρώ κι εγώ έτσι.
Με μια απότομη κίνηση σηκώνεται από την καρέκλα του ρίχνοντας την πίσω.
«Έλα μαζί μου.» Με διατάζει χαμηλόφωνα καθώς με αρπάζει από τον αγκώνα και με σέρνει ουσιαστικά έξω από το μαγαζί.
«Άφησε με.» Απαιτώ με σταθερή φωνή. Εκείνος με αγνοεί και συνεχίζει να με τραβάει.
«Μπορώ να περπατήσω, ξέρεις!» Πετάω με σαρκασμό.
Αφού με φέρει σε ένα απόμακρο σημείο, κάπου σκοτεινά, αφήνει το χέρι μου και γυρίζει να με αντιμετωπίσει με το βλοσυρό του βλέμμα.
«Τι νομίζεις πως κάνεις;» Ρωτάει μέσα από σφιγμένα δόντια.
Τρίβω τον αγκώνα μου στο σημείο που με κρατούσε. Τα σημάδια από τα δάχτυλα του είναι τυπωμένα στο δέρμα μου. Τον κοιτάζω.
«Ήθελα να βάλω ένα τέρμα σε αυτό το ανόητο παιχνίδι.»
«Ποιο παιχνίδι;» Ρωτάει, ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του.
Η ανάσα μου έχει γίνει βαριά πλέον. Κάνω ένα βήμα κοντά του.
«Αυτό που με κοιτάς, αλλά δεν μου μιλάς!» Του δίνω την εξήγηση που μου ζήτησε.
Τα μάτια του έχουν γίνει δύο σκοτεινοί ουρανοί, γεμάτοι από αστραπές και κεραυνούς που δεν μπορώ πια να αποφύγω. Εγώ την προκάλεσα αυτήν την καταιγίδα, το ξέρω! και τώρα πρέπει να την υποστώ.
ESTÁS LEYENDO
Σε απόσταση ασφαλείας
Romance«Έχεις συνειδητοποιήσει ποια είμαι εγώ; και σε τι θέση βρισκόμαστε, Βίκτωρα;» Η φωνή της ανεβαίνει σταδιακά, γεμίζοντας με θυμό την ατμόσφαιρα γύρω μας. «Ναι, ξέρω ποια είσαι, και έχω επίγνωση της κατάστασης μας....» Της εξηγώ, προσπαθώντας να παραμ...
