Chapter - 45
ဆာစီးနီယာက ဘန်ပြောသည်မှာ သူမ ခဏပျောက်သွားခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ တနေ့ သူမသေဆုံးကွယ်ပျောက်သွားမှာကို ဆိုလိုကြောင်း သိလိုက်သည်။
"အဲ့လို မဖြစ်ပါဘူး..."
ဆာစီးနီယာက တတ်နိုင်သမျှ အတည်ငြိမ်ဆုံးပြန်ဖြေလိုက်သည်။
သူမ ယခုအချိန်တွင်တော့ ထိုသို့မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု ဖျောင်းဖြပြောဆိုထားမှရမည်။ မဟုတ်လျှင် ဘန်မှာ ပြိုလဲသွားတော့မလိုပင်။
"ဆာစီးနီယာ ကျေးဇူးပြုပြီး အရာအားလုံးကို တစ်ယောက်ထဲ မဖြေရှင်းပါနဲ့ကွာ"
အတွေးမျိုးစုံ ဘန်၏ ခေါင်းထဲသို့ဝင်လာပြီး ထိုထဲမှ နဂုံးချုပ်တွေးလိုက်လျှင် ဆာစီးနီယာ မရှိသည့်လောကကြီးတွင် သူလည်း အသက်ဆက်ရှင်သန်စရာလုံးဝအကြောင်းမရှိဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချမိသည်။
"...အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး"
ဆာစီးနီယာက သူ၏ ကောက်ချက်နှင့် အကြည့်ကို လွှဲရှောင်လိုက်သည်။
"ကိုယ်.."
သူ့ရဲ့မပြီးဆုံးသော စကားလုံးများက တိတ်ဆိတ်စွာ ကွယ်ပျောက်သွားသည်။ သူ၏အသံတိမ်သွားချိန်တွင် ဆာစီးနီယာက ဘန် ဘက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ သူ၏ မျက်ဝန်းများမှာ တုန်လှုပ်နေပြီး ကျယ်ပျံ့သောပုခုံးမှာလည်း ခေါင်းကိုညွတ်ချလိုက်ချိန်တွင် အနည်းငယ် တုန်ခါသွားသည်။
"ဘန်..."
ဘန် ငိုများငိုတော့မလားဟု စိတ်ပူကာ ဆာစီးနီယာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် သူ၏ပုခုံးများကိုဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ သူကတော့ သူ၏လက်များဖြင့် ဆာစီးနီယာ၏ လက်လေးများအပေါ် အုပ်မိုးကာ ဖြည်းဖြည်းလေး ညှစ်ထားလိုက်သည်။
"ကိုယ့်အပေါ် နည်းနည်းတောင် မမှီခိုချင်ဘူးလား? နည်းနည်းလေးပါပဲကွာ?"
သူ့မျက်လုံးများမှာ သူမကိုတောင်းပန်နေပြီး သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဖုံးကွယ်ထားသော ခံစားချက်များမှာလည်း ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာသည်။
"ကိုယ်မင်းရဲ့အနားမှာ အမြဲရှိနေမှာပါ။ တခါတလေ ကိုယ့်အပေါ်မင်း မှီလိုက်မယ်ဆိုရင် ကိုယ်တကယ်ပျော်မိမှာပဲ"
