Karanlık Aşk

3. Bölüm : ''Mesleğine Önem Ver''

Peki , peki , peki... Güzel ismi ve havalı bir soy ismi vardı. Bu isim ve soy ismi aklımda tutacaktım. En azından aklımın bir köşesinde duracaktı. Şimdi ne mi yapmam lazım ? İnanın bende bilmeden Kutay Soylu 'nun karşısında duruyordum. Sürekli ben sordum birazda o sormalı değil mi ama ? Hem böyle soy ismiyle hitap edince daha havalı duruyor ? Değil mi ama ? Kutay Soylu. Voov havalı ve cool. Tamam çocuklaşmanın anlamı yoktu. Ben olgun bir hakimdim. Sadece Mahinur ile çocuklaşma hakkı veriyordum. Çünkü o benim kız kardeşimdi. Öz olmasa da öz kardeşim gibiydi. Annem de onu çok severdi. Annem , meleğim benim... tamam tekrar geçmişe dönmek sıkıcı olur ve şu an karşımda sarının en güzel halini yansıtan acayip bir çocuk dururken ben burada üzülemezdim. Hatta ve hatta mutlu olup , heyecan yapmam gerekirdi. Nedense hiç heyecanla duygusu barındırmadım içimde. Sadece huzur. Kardeşim ölmüştü benim. Burada flört etmek hiçte adil değil! Ve adalet kadınıyım! Tamam tamam sakinim. Hadi Kutay konuş benimle. Aman be konuşmazsan konuşma silkelenip kendime geldiğimde karşımda Kutay Soylu yoktu. Kutay gitmişti. Ama neden? Daha karpuz kesecektik. Tamam tamam şaka kaldıracak ve yapacak halde değilim. Kafamı iki yana salladım ve etrafa bir göz attım. Görünürde yoktu. Gitmeseydi keşke. Bana bir tane bile soru sormamıştı. Belki de ben duymadım. İşte o zaman çok üzülürdüm. Niye ki ? Daha yeni tanıdiğım bir adam için sırf sorusunu duymadım diye üzülemeyeceğim. Tamam Berra halanın evine ilerle. Beynimin verdiği emir ile apartmana doğru ilerlemiştim. Zile basıp bekledim. Kapının sesiyle irkilip içeri girdim. Dördüncü kata yayan çıkmak ne kadar yorucu olsa da halamı ve biricik kuzenim İlayda'yı görünce kendimi dinç hissetmiştim. Kuzenim Balıkesir Üniversitesinde doktorluk okuyordu. Ne kadar sayısalcı olsam da adaleti sağlamayı sevdiğim için tüm o kalın kitapları ezberlemiştim. Mesleğim benim her şeyimdi. İlaydaya kocaman sarılıp içeri geçtik.
"Hoşgeldin birtanem. Başımız sağolsun. " halam beni hep mutlu etmek ister ve bunda hep başarılı olurdu. Fakat şu an beni ikinci defa üzüyordu. Evet ikinci. Annemin ölümünde de aynısı olmuştu.
"Sağol hala. Emre düzelecek iken öldü. O , yaşamayı hak ediyordu. " Her zaman olumlu düşünürdüm. Halam ağlamaya başlamıştı. 'Bu kadını üzmeye hakkın yoktu Emre.'
"Ah halam. " diye iç çekti halam.
"Hadi İlayda seninle dertleşelim biraz özledim kız seni. " deyip sarıldım. Ortamdan uzaklaşmak istediğimi anlayıp zevkle kabul ettiğini belirtti. Odasına gidip yatağına oturdum.
"İlayda ben napacağım ? Annemden sonra Emre de öldü. Babam , zaten benimle pek ilgilenmez. Hâlâ annemin yasını tutuyor. Emre'nin yasını tutmaz 'deli o' deyip dururdu. Benim kimim kaldı İlayda?" ağlamaya başladığı , göz yaşlarım pantalonumu ıslatınca anlamıştım. Bir diğer göz yaşım.. Bir tane daha... Sürekli akmaya başlamıştı. Artık hıçkırmalarda başlamıştı.
"Ben. Ben varım. Bak Berra. Yüzüme bak. Ben buraya tain edildim. Sizinle olacağım. Seninle olacağım. " İlayda'nın Özlem diye ikizi vardı. Yani benimde kuzenim. Ama öldü. Sevgilisi mafyaydı yani pek mafya değildi ama İlayda bize hep mafya olduğunu söylerdi. Adam kısaca katildi ve çatışmada Özlem vurularak öldü. Sevgiliside öldü. İlayda da zor zamanlar geçirdi ve bana iyi geliyordu.
"Hadi gel yemek yiyelim. Saat geç oluyor. ". Kafamı sallayarak kabul ettim. Mutfağa doğru ilerlerken aklıma yarın işimde ilk günüm olduğu geldi. Hızlıca yemek yiyip yatağa geçmeliydim.
"Hadi İlayda hızlı olmalıyım. Yarın adliyeye gitmeliyim. ".

[]

"Hoşgeldiniz. Berra Özcan olmalısınız. " kafamı sallamamla gülümsemesi kocaman olan adam önüme geçerek konuşmasına devam etti.
"Ben Emir Yurt. Sizin geçici sekteretiriniz olacağım. Kısa bir süre sonra yeni biri atanacak. Odanız ilerideki büyük kapı. " deyip hızlıca odaya ilerledi. Cebindeki anahtarla kapıyı açıp anahtarı bana teslim etti.
"Eşi benzeri bulunmayan anahtar. Hiç bir kopyası yok. " Telefonun oraya ilerledi.
"Burada yazılı isimler ve numaraları var. Sizin numaranız bende size ben ileteceğim. Kişisel numaralarını şahsi kişilerden alabilirsiniz. Bir şey olursa 1 numaradayım. Basın direk gelirim. Dosyalarınız şu tarafta. İçinde-" sözünü kesmek zorundaydım. Bu kadar da konuşulmaz ki arkadaş. Bi sus.
"Tamam Emir Bey. Teşekkürler. Geri kalanını yaparım. Olmadı 1 numara. Unutmam. " deyip göz kırptım. Kibarca git artık demekti.
"Pekala. Kolay gelsin. " deyip dışarı çıktı. Koltuğuma oturup iyice yaslandım.
Sonunda mesleğim!!!!! Acayip çığlık atıp , eğlenmek istiyorum.
Hemen Mahinur'un numarasını tuşladım.
"Alo?" diye açtı.

"Mahi kardeşim benim. Numaramı değiştirdim. "

"Anladım kanka. Hayırdır ? "

"Kanka bugün yeni evimde Doğukan , sen ,ben eğlence yapıyoruz. Yemekler senden. " deyip kahkaha attım.

"O-hoo. Neyse neyse. Hadi akşam görüşük. "
Telefonu kapatıp dosyalardan birini elime aldım. Cinayet. Hmm.

Olay: Kardelen Dilren ' i amansızca öldürüp yolun ortasına bıraktı. Öldürmeden önce vahşice tecavüze uğratmış.
Detay: Bıcakla öldürülmüş. Önce boğazına cizikler atılıp daha sonra tecavüz edilmiş. Kurbanın midesinde bulunan spermler ağzına pornografik uygulamalar yapıldığının kanıtıdır.
Katil: Kutay Soylu
Avukatı: Orhan Soylu

[]

Bugünkü davadan sonra alışveriş merkezine doğru ilerlemeye başlamıştım. Bir kaç dükkan sonrası Kipa'dan abur cubur alıp otoparka doğru ilerlemeye başlamıştım.
Arkamdan hissettiğim ayakkabı sesiyle arkamı döndüm. Bir kaç erkek tam arkamda durmuştu.
"Pardon birine mi bakmıştınız?"
Dememle aynı anda kafalarını salladılar.
"Sen Hakime Berra Özcan mısın?"
Aralarından biri konuşmuştu. Kafamı kaldırıp konuşmam gerekmişti. Boyum 1.70 olmasına rağmen boynum tutulmuştu.
"Sana birini getirdik. " dedi diğeri.
"Sizi dinliyorum. " deyip kafamı yana yatırdım. Aralarından en uzunu kahkaha atıp konuştu.
"Aslında onu dinleyeceksin. " dedi ve yarısı sağa yarısı sola kaydı. Arkalarından çıkan kişi yutkunmama sebep olmuştu.
"Berra Hanım. Beni unutmuş olamazsınız değil mi ?" demesiyle bir adım geriye gitmiştim.
"Demek dosyayı okudunuz. Çok iyi..." dedi ve olumlu sesler çıkardı.
"Mesleğine önem ver Berra zira aşk çok kuvvetlidir. " kulağıma fısıldamak zorunda mıydı?