Someday you will realize na lahat ng mga ginagawa ko ay para sayo. It's so hard to let go of you i will try to let go para hindi ko kaya. I trying my best para makalimutan ka at onti onting na nawawala yung feelings ko sayo kaya kinakaya ko nalang eto.
At si tatay nagpatunay na hinding hindi ako karapat dapat mahalin ng kahit sino man. At ang tadhana na ren bahala saating dalawa kung saan man tayo muli magsama at magkikita muli.
Siguro ng tadhana na ren magsasabi saating kung sino ba para sating dalawa at ako'y ay umaasa na sana ako yun at ikaw ay magiging akin.
Ay may sabi si mama kung saan ko na realize.
Mama:once you fall inlove hinding hindi na magbabago pa yun, kung kayo man ng tinadhana para sa isa't isa hinding hindi kayo ipaghihiwalayin ng tadhana kung ano man ng mangyare sainyo.
That they i realize na hindi tayo para sa isa't isa sa lahat ng mga sinabe ni mama hindi tayo tugma sa lahat ng mga sinabe niya tumigil yung mundo ko dahil lang dun. Hindi pa ren maaalis sa isip ko yun kase nangyare na saating yun pinaghiwalay tayo ng tadhana.
(Then nanahimik ako ng ilang minuto at may lumapit saaken hinding hindi ko makakalimutan nung sinabe saaken).
That day magisa lang ako.
Stranger: alam ko kung ano pinadadaan mo miss.
I was shock kase nagsalita siya so kinausap ko siya.
Me: hah?
Stranger: kaganina kapa ganyan malalim ata iniisap mo.
Me: ah- hindi gusto ko lng mapa isa.
Stranger: alam mo miss lahat naman tayo gusto mapagisa. May mga bagay lang tayo na mahirap saatin kaya gusto naten mapag isa sige miss mauuuna na ako bye.
Me: ah sige byee.
At night hindi ko paren makalimutan yung sinabe ni mama at yung stranger nayun. Then natulog nalang ako.
In morning. Agad ko kinuha yun cellphone ko para i check kung nagchat siya saakin kaso... Ganoon paren wala paren gusto ko man mag first move kaso aaway ko naren e baka hindi lang niya ako replyan. Kaya hindi nalang ako nag bukas ulit nag messager kung alam ko man na hindi kana magrereply.
The kumain na ako para bawasan yung magiisip ko sayo na kung okay ka lang ba, kung may nag papasaya na saya na ba sayo na iba, sana maging okay ka.ganoon yung pumapasok sa utak sa tuwing hindi tayo nagusap.
And may sinabe si mama sa tita ko na dalaga. At nakikinig ako kase gusto ko ren malaman lahat ng pinagmulaan at may na realize ako na something.
Mama said. Wag ka muna magmahal kung ano mo na hindi mo pa kaya kase masasaktan mo lang yung feelings niya at masasaktan ka ren. Kapag nakita muna masaya na siya at may bago na nagpapasaya sakanya kawawa ka sa dulo kase pagiisihan mo yun kung bakit mo siya pinalaya.
That day was realize na pwede ren pala masaktan yung mga tao nasaktan niya at isa ren pala ako dun (alam ko na hindi ninyo to magets sana nmn magets ninyo). Then umalis na ako at pumunta nalang ako sa room para matulog kase ayaw ko dumagdag yung pagiisip ko sa lahat.
At pagka gising ko bumaba agad ako kase kakain na daw ako may sinabe yung tita habang kumakain kame.
Tita:aalis na tayo dito lilipat na tayo ng bahay.
Then i replies.
Me: bakit po tayo aalis e, okay lang naman pamumuhay naten.
Tita: no more questions.
At pagkatapos namin kumain umakyat na ako sa room. At natulog ulit ako.
I the morning.
Nagkita tayo at may sinabe ka na never ko makakalimutan.
She: mahal kita pero need kita palayanin.
Me: pwede bang akin ka nalang?
She:sorry. At umalis na siya.
Umiiyak ako kase kahit pa ulit ulit na siyang sinasaktan bumabalik paren siya. Siguro sila talaga ng tinadhana.
The end.
before‚ i always beg for attention‚ pure love‚ and caring. i cry if someone leaves me‚ i get sad when i get ignored. but now i realized that‚ people will come and go. only those who are genuine and true to their feelings stay. if someone is really into you‚ then you don't have to beg for their attention and love. if people keeps ignoring you‚ then erase them in your life. if people leaves you‚ then let them go. accept that there are no permanent in this world‚ only those who wants you will value you the most.
