GADASINI ALDIĞIM [Final Oldu]

9

Mayda Demir

Alperen abiyi ayağımdaki terlikle lojmanın bahçesinde kovalarken nefes nefese kalmıştım. Yere çöküp otururken hemen elimi kalbime atıp bağırdım.

"Acıyor!"

Diğerleri de bizim peşimize bahçeye inerken hepsi başıma toplandı. O anın korkusuyla Alperen abi koşarak yanıma geldi. Yere eğilirken Atay yüzümü avuçladı.

"Hastaneye gidelim mi? Kalbin çok mu acıyor?" demesiyle yavaşça göz kırptım.

"Işıtan aracı getir!" diyen abimi görmezden gelerek ayağa fırlayıp bir anda Alperen abiye saldırıya geçtim.

"Hainsin!" diye bağırıp kaçan Alperen abinin kafasına elimdeki terliği fırlatırken vurmamla sırıttım.

"Acıdı ama!"

İsyan ederek gözden kaybolmasıyla derin bir nefes alarak terliğe doğru seke seke gittim. Bir ayağım çıplakken terliğimi giyerek elimle saçlarımı düzelttim.

"Oh be, rahatladım." diyerek binaya döndüğüm esnada Turan'lar ve kızlar tam karşımdaydı.

"Bence bana bir şey açıklamalısınız?" diyen abimle yavaşça yana doğru kaymaya başladım.

Aklıma gelen fikirle hemen Atay'ı gösterdim parmağımın ucuyla.

"Ben onu almadım yatağıma, kendisi gelmiş gece!" demiş ve lojmanın kapısına doğru koşmaya başlamıştım.

Diğerlerinden bir şekilde kurtulurdum ama abim, asla!

Kapıya yaklaşmışken yanımda beliren arabaya baktım. Allah'ım çok teşekkürler. Yanımda duran arabaya binerken Barlas bana şaşkın şaşkın bakıyordu.

"Mayda, iyi misin?"

"Şu camları çabuk kapat!"

Anında camları kapatırken bana hâlâ şaşkınca bakıyordu. Lojmanın kapısını göremeyecek olmaları gayet iyiydi.

"Abimden kaçıyorum, sakın beni ifşa etme!"

Gülerek başımı sallarken arabanın yanından geçen abimle nefesimi tuttum. Bir şey demezdi belki ama on yıl söylenirdi. Bunu kaldıramam!

Abim lojmanın kapısından çıkıp giderken derin bir nefes aldım.

"Teşekkür ederim," diyerek elimi kapıya attım.

"Bir yerlere gidelim mi?"

'Gidelim' dersem abim bu sefer net öldürür beni canım.

"Başka zaman olsun Barlas, iyi günler."

Arabadan inerken kapıyı kapatmamla kolumu birisi kavradı.

Yeter ulan!

Başımı kaldırmamla Atay ile göz göze geldim. Kolumu serbest bırakıp elimi sıkıca tutarken beni parka doğru sürüklemeye başladı.

"Uslu bir kız olman için illa ne yapmam gerekiyor?"

Sesindeki sinir beni bile korkuturken sessizce beni sürüklemesine izin veriyordum. Parka girdiğimiz de etraf sakindi. Tenha köşede kalan banka ilerlerken geçip oturduk. Elimi usulca bırakırken kucağıma yerleştirdim.

"Barlas'dan uzak dur Mayda, ondan sana yar olmaz. Sana iyi yaklaşır ama ilerleyen zamanlarda değişir. O seni kullanacak."

Bıkkın bir nefes verdim. Barlas ile ciddi ciddi konuşmuşluğumuz bile yok ki. Hem ben kendime yar istemiyorum. Ben kendime yarr, neyse kaçtı bu işin tadı.

"Barlas sadece arkadaşım, üstelik neden ondan haz etmiyorsun ki?" dememle başını diğer tarafa çevirdi.

"Çevrende Turan'lar, abin, baban ve şu vazgeçemediğin arkadaşın dışında kimse olsun istemiyorum. Ayrıca o arkadaşından da haz etmiyorum."