Yeşeren Umutlar

16.BÖLÜM

Uzun bir aradan sonra herkese merhabaaa✨

Sonunda yks bitti tatil kısmını da atlattığıma göre kitaba odaklanmaya karar verdim.

Tabiki tek sebep bunlar değil ama özel hayatımdaki sorunları buraya aktarmamak için böyle bir bahane buldum. Umarım kabul edersiniz.✨

Bu sürede kitabı hâlâ kitaplığından çıkarmayıp bekleyen herkese teşekkür ederim💜🤍

__ __ __ __ __ __ __ __ __ __

Uykumun en derin kısmındayken kolumda bir ağırlık hissettim. Ay noluyor.

Gözümü hafif açıp baktığımdaysa yatağımın diğer tarafında yüzü bana dönük bir şekilde uyuyan Barlas'ı gördüm. Aramıza bariz bir mesafe koymuştu ve sadece elini koluma sarmıştı. Ama gerçekten uyuduğundan şüpheliyim çünkü kirpiklerini kırpıştırıyordu.

Neden bu kadar mesafeli duruyor ki? Barlas bu dünyada temasından rahatsız olacağım son insan bile değil. Onun en çok da bu yanını seviyorum zaten. Çok ince düşünceli bir çocuk oluşunu.

Peki ben rahat durur muyum????
- ASLAA

Koluma sardığı elini parmaklarını açarak uzaklaştırdım. Bu hareketimle yüz ifadesi bozuldu ama bir yandan da bana uyumadığını çaktırmamak için fazla bir tepki vermedi. Minnoş şey yaaa.

Onun aksine aramızdaki mesafeyi kapatarak başımı göğsüne yasladım. Hafif kıpırdanarak orda rahat bir pozisyona geçince gözlerimi kapattım. Saçlarım Barlas'ın boynunda onun çenesi ise başımın üstündeydi.

Bunun kalp atışları mı hızlandı yoksa bana mı öyle geliyor. - aptal ,salak, minnoş şey yaaa-

Kollarını beklemediğim bir hareketle belime dolayıp iyice sarmaladı beni. İkimizde tek kelime etmiyoruz ama bir o kadar da konuşuyoruz sanki.

" Günaydın." Dedim, kafamı yerinden kaldırmadan.

Yeni uyanmış gibi hafif mırıltılı sesler çıkarmaya başladı bu sefer. Barlascığım hepimiz anladık uyumadığını niye üsteliyorsun hâlâ.

" Barlas, anladım uyumadığını."

" Nasıl ya?". Dedi şaşırarak. Sonra toparlamak adına beklemeden tekrar konuştu.
" Yooo, uyuyordum ben. Sen günaydın deyince şey oldu.... O zaman uyandım işte."

" Hıhı, evet inandım. Kesin öyle olmuştur." Deyip kısık bir sesle güldüm.

" Napalım yani? Ablamıza sarılmayalım mı? İçimizde mi kalsın. Böyle sarmalayıp öpmeyelim mi?" Bir yandan bunları söylüyor bir yandan da dediklerini uyguluyordu.

Belimde olan ellerinden birini enseme koyup sanki daha fazla yapabilir gibi iyice sarıldı bana. Bir yandan da saçıma ard arda sayısız öpücük konduruyordu.

- Çocuğa mesafeli dedik, içinden ne çıktı. İşte benim gönül işleride böyle hep yanılıyorum.-

Allah için Leylim konuyu kendi içinde nasıl oraya bağladın ya. Kendime her geçen gün daha çok şaşırıyorum.

"Koklamayalım mı? Hasretimizi gidermeyelim mi? Her şey içinde kalsin bu Barlas'ın. Ablasıyla yapılacaklar listesi hep boş kalsın. Çok üzülüyorum ben bu Barlas'a." Derin bir iç çekti bu sefer.