I ~

601 58 119
                                    

"Oğlum uyanabilecek mi?"

"Maalesef kesin konuşamayız hanımefendi."

Ha? Bu ne?

Boğukca gelen sesler duyuyorum.

"Yalvarırım bir şeyler yapın..." ve ardından gelen ağlama sesi.

Bir şeyler duyuyorum ama... burası çok karanlık...

Üstelik bu konuşanlar kim?

"Elimizden gelen her şeyi yaptık hanımefendi, ama şuan tek yapabileceğimiz şey beklemek."

Neyi bekliyoruz? Cidden bir halt anlamıyorum. Hem şu ışıkları açabilir misiniz artık?

"Size kesin bir süre veremeyiz, hiç uyanmaması da bir ihtimal dahilinde. Dediğim gibi, beklemeliyiz."

Burada neden benim sorularım görmezden geliniyor?

Üstelik "uyanmaması" derken?

Ardından adım sesleri ve bir kapının açılıp kapanma sesi duyuldu. Bir yandan da kadının ağlama sesi kulaklarını doldurmaya devam ediyordu.

Ne için bu kadar çok ağlıyorsunuz hanımefendi?

Ve ben buraya nasıl geldim?

"Oğlum... lütfen uyan..."

"Uyan" mı?

Neden duyduğum bu iki ses de "uyanmak" ile alakalı şeyler söylüyor, ben zaten uyanık değil miyim? Sonuçta uyanığım ki konuşuyorum...

Ah, bir dakika... konuşuyor muyum ki?

Konuşuyormuş gibi hissetmiyorum...

Ben bunları içimden mi söylüyorum?

"Yemin ederim... çok iyi bakacağım sana, sen yeter ki uyan. Lütfen..." Kadın bunları söylerken sesi titriyordu.

Ben nasıl uyudum ki?

"Oğlum" dedi bana ama ben... onu hatırlamıyorum. O annem mi? Ben annemi mi hatırlamıyorum?

Ben buraya nasıl geldim?

Kafa yormaya çalışıyorum. Ama hayır... yoklar, anılarım koca, simsiyah bir boşluktan ibaretmiş gibi hissediyorum.

Buraya gelmeden önceki, annemin ve... doktorun konuşmalarından önceki hiçbir şeyi hatırlamıyorum...

Ben... hafızamı mı kaybettim?

Tepki veremiyorum.

Sanki vücudumun kontrolü benim elimde değilmiş gibi hissediyorum.

Her ne kadar konuşmak istesem de konuşamıyorum, dudaklarım oynamıyor. Gözlerimi açıp etrafıma bakınmak istiyorum, ama açılmıyorlar. Ellerimi, parmaklarımı hareket ettiremiyorum.

Ve bu da... komada olduğum anlamına mı geliyor?

Nasıl...

Ne oldu bana...

◇◇◇

Zaman kavramımı yitirmiş gibi hissediyorum.

Kaç gün ya da kaç hafta olduğunu bilmiyorum. Belki ay bile olmuştur.

Annem ve babam sürekli gelip benimle konuştuğu için onları iyice tanıdığımı hissediyorum. Ama gidik bir hafıza ile, yaşadıklarımızı bilmeden en fazla ne kadar tanıyabilirim ki?

𝑬𝒓𝒂𝒔𝒆𝒅 𝑴𝒆𝒎𝒐𝒓𝒊𝒆𝒔 | RinsagiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin