Ölüme adım adım

2. Bölüm: Kriz

Güzel bir bölüm geldi artık olayları netleştirmeye çalışıyorum şu 5 bölümde olaylar tamamen netleşicek umarım iyi okumalar.

Karanlık çoğu insana çekici gelir,cezbedici gelir. Kendini başkasına göstermeyen kimsenin görünmez kıldıklarını herkes anlayamaz. Karanlık cezbedicidir ama karanlık yok eder. Bir kimliğin vardır bu hayatta doğduğun ev adın,ırkın,annen,baban hepsi bellidir mesela ama önemli olan kendi kafanın içindeki ait olduğun yeri bulmaktır.

Düştüğü yerde kalır bazen insan,gece geç uyumaya başlar sabah hiç kalkmamak ister. Düştüğüm yerde kaldığımı hissediyordum.

Benim babam öldü her gün işini erken bitirip bizimle vakit geçiren babam, Mutlu aile tablomuzun hiç bozulmaz dediğim zamanlarda  gitti. Benim babam öldü beraber oyunlar oynadığımız, saçlarımı o kabarık haline rağmen örebilen, sokak çocuklarına yardım eden..
Benim annem öldü bizi çok seven,  her daim sevgiyle bizi izleyen,bize güzel yemekler yapan, annem yok artık benim,benim Annem bizi sevgiyle büyüten kadın bize nefretle bakan kadın değil. Babamı Toprak, annemi içtiği alkoller ve kötü düşünceleri aldı. Benim ablam ve abim haralı, eskisi gibi en hızlı hangimiz yemeğimizi bitireceğiz yarışı yaptığımız, beraber oyunlar oynayıp güldüğümüz..
Benim manolyam;kardeşim hepsi ölse de ölmeyen tek kardeşim öldü. Ah hayır öldürdüler. Ölüm ve öldürülmek çok farklıdır. Ölüm bir gün illaki gelir ama onunki gününde gelmedi onun canını aldılar. Ona can veren almadı onun canını öylesine iki gizemli insan aldı onu..

Araftaydım intihar edersem onların yanına hiç gidemezdim, nasıl gidicem cennete yaşarsam da günahlar bırakır mı ki peşimi?

Gözlerimi açtığımda boş bakışlarla etrafa baktım, neredeydim? Siktir! O adam? O adama çarpmıştım! Merdivenlerden sesler geliyordu, birisi yanıma geliyordu, kapım çalınmadan açıldı ve ablamın iğneleyici bakışlarıyla karşılaştım. Anlamıyordum. Nasıl eve gelmiştim? Ablam kısa bir süre alkış tuttu.

"Vay,Vay,Vay uyuyan güzelimiz de uyandı,eee salak kardeşim boş yolda nasıl kaza yaptın bakalım? Ah pardon o yol sana göre boş olmaz tabiki de yine uyuşturucu ve yine Kamelya dimi" Tabiri caize mal gibi ablama bakıyordum.

"Ne? Ne diyosun abla o yolda bi adam vardı ve ben o adama çarptım beni nasıl buldunuz? Bugün uyuşturucu bile içmedim."

"Yeter! Yeter artık kamelya bıktım senin bu yalanlarından ne yapmaya çalişı-"

"Kes sesini Yekta!"odaya gelen abime baktım o inanır mıydı içmediğime acaba? "Ona böyle davranman doğru değil, Kamera kayıtlarına bile bakmadan onu suçlayamayız." Abim beni mi savunmuştu?

"Gerçekten onun içmediğine inanıyor musun Giray? Bana ispatlasana gerçekten bir adama çarptığını,oraya gittiğimde yerde tek başına baygındı ve titriyodu uyuşturucudan."

"Bilemeyiz Yekta bunu. Kamelya ya sorabiliriz anlat abicim noldu?"

Anlatmalı mıydım? İnanmayabilirdi. Ama gözleri anlat abicim anlat yardım ediyim der gibi bakıyordu.

"Abi, bugün alışverişe çıktım Starbucksta Deren'le karşılaştım beraber kahve içtik,sonra ben motorumla turlayıp eve gitmeyi düşünüyordum ama turlarken gözlerim karardı tam o anda karşımdan gelen adama çarptım. Karşımdaki o adam oydu abi kulübede elime silahı verip giden adamdı o."