BENCH

Sila

Andito na kami sa napiling restaurant ni Dad. Ang Restaurante De Grande. Located at the City. Si Daddy walang pagod khit palipat lipat ng lugar dahil nga ng business namin na nagkalat hindi lang sa Pilipinas kundi pati sa ibat ibang parte ng mundo, malapit na din nga magkaron sa Mars eh. HAHAHA. Jk.. Galing pa daw yun sa Lolo ng Lolo ko syempre kay Daddy na kalolololohan. XD
Meron kaming hotels, restaurants, resorts, airlines at ibat iba pang kinds of businesses.

Mmm. Maganda dito. First time ko dito. Ilang Restaurants na ang napuntahan namin ng family ko na puro first time. Balak ata nila puntahan lahat ng Restaurants sa Pilipinas eh. Haha. Well. I love them so much, si Kuya Niko , 21 na sya. Panganay namin, matinik sa chix, kung ako wala pang nagiging boyfriend , sya, nakakailan ng babae. Pag may ibebreak pa nga yan, ako pa gagamitin para lang iwan sya ng babae, pero ang alam ko kase may isang babaeng sobrang nagpapatibok ng puso nya, pero di nya makuha kuha, yung bestfriend ko, si Aiexa. :3 Ewan ko ba sa dalawa na yun. MU naman ang feelings sa isa't-isa. Pabebe pa. HAHA. Si Mommy Rica ko naman, naku, sobrang maglambing samin lalo na kay Dad, nagseselos nga ako pag ganon eh. HAHA. Jk. Turning 40 na si Mom. Sobrang powerful nya sa amin, never ko pa sinaway ang utos nya. NEVER PA. May sakit din kase si Mommy, sa puso, bawal sya mapressure, mastress, kaya naman sobrang pag aalaga namin dyan, wala pa namang case na inatake sya ng malala, paminsan minsan sumasakit lang yun dibdib nya pero monitored naman namin sya. Nagsimula kase yun ng mamatay ang Lolo ko, kasama kase sya sa car accident at sa knilang dalawa ni Lolo, sya ang nabuhay, mula noon , lagi nya na sinisisi ang sarili nya kung bakit namatay si Lolo, bukod sa natrauma sya sa nangyare, nagkaron ng complication ang puso nya dhl sa sobrang pag iisip, buti nga ngayon nakakarecover na si Mommy. Si Lola nasa America, minsan lang yun umuwe dto sa Pilipinas, kasama nya don yung Tita Riza ko at ang family nya. Si Daddy Ronaldo naman, 41 na. Nakuuu. Best Daddy of all times. :) Yeah,no words can describe him, sya na ang lahat, sabihan ko ng problema, tagapagtanggol ko, iyakan ko, lahat na, never pa sya nawala pag kelangan ko sya, kahit busy sa trabaho, never sya nawalan ng time sa amin. Ayaw ko kase mag aalala sakin si Mommy kaya si Daddy ang naging mas kaclose ko tho kaclose ko naman si Mom. :) Especially si kuya na taga harang pag may lalaking mejjo nangungulit sakin. :D

"Hon, how did you find this place? This is really an amazing place. " Mom
"Mr. Rosales called my Secretary for a deal and he brought me here. I like it here, so I thought you'll like it , too. "
"Dad, I really like this place, I want to try this for so many times. " Kuya
"Psh. If I know Dad, may nakita lang si Kuya na chix dto kaya gusto nyang balik balikan. " Ako, at nagtawanan kami, ako ang joker ng family. Kahit nga ata corny yung joke ko tinatawanan nila. HAHAHA.
"Mom, you okay? " I asked Mom, after seeing her touch her chest.
Honest si Mommy sakin kase sabi ko sa kanya dati, okay lang na mag alala ako basta alam ko ang totoo.
"Medyo hnd ako makahinga but Im okay Dear. Promise. "
"You sure Hon? Okay lang na umuwe na lang tayo. " Concerned na sabi ni Dad
"No, sayang naman ang outfit natin kung uuwe na tayo, db mga anak? " Nakakainis si Mommy, inisip pa yung outfit eh feel ko nahihirapan sya.
"No Mom, let's go na please? We'll take you to the hospital. " Ako ,
Nagkaron na ng tension samin pero I have to be calm para hnd mag alala samin si Mommy.
Pumayag si Mommy and we took her to the hospital na, hnd na kami nakakain.
Pagdating sa hospital.
"Hon, please, don't leave me. Okay?" MOM
"No, I'm always here , Ill never leave you. "
"But---" Don na nagsimulang tumulo ang luha ni Mom, this is the most heartbreaking scene in my life , after every happiness there is always this kind of burden.
"Mom. Please be okay, okay? "
Sabi ko sabay talikod, hnd ko na kayang pigilan ang luha ko.
After ilang minutes dumating na ang doctor ni Mama.

After nya macheck si Mom, he called everyone of us.
"Mr. Reyes, I'm sorry but the patient needs to go on an operation as soon as possible, kailangang maagapan agad ito, may nakikita na akong failure sa heart nya at lumalala na yun, kailangan within the next month , mapapayag nyo na siya magpaopera. " Sabi ni Dr. Ramirez kay Dad.
Ito yung problema kay Mom, lagi nya lang iniinda yung small aches pero hnd namin alam palala na pala ng palala. Ang alam ko nga napagod sya today dhil ng nagpuntahan sa bahay yung mga kaklase nya dati. I heard niyaya sya ng mga ito papunta sa isang party at sumama si Mom then ayun. Hindi naman ako nag abala pang tanungin si Mommy kanina kung okay lang sya kase mukha namang okay sya talaga. I'm so afraid, afraid to lose her. :(
"Sige po Doc, makakaasa po kayong mapapapayag namin si Mommy. " Kuya
Kahit childish ako, never ko pinakita sa kanila na nahihirapan ako, kilala nila ako na palaban, tough, si Dad lang naman lagi ang nakakakilala kung ano talaga ang lagay ko. Hayys. Nakakaawa yung itsura ng Mommy ko ngayon. First time ko makita na ganito, yung feel na feel ko na nahihirapan sya. :(
"Danica, baby? "
Narinig kong tinawag ako ni Mom
"Mom, please don't speak muna , okay? I want you to rest , just rest. We'll stay here, babantayan ka namin Mommy. " Sabi ko sabay kiss at ngumiti ng pilit sa kanya.
"I just want to tell you something. "
"Ano ba yun Hon? " Dad
"Pumapayag na ako magpaopera. "
Matagal na namin sya pinipilit magpaheart transplant pero never namin sya napapayag, ngayon lang, siguro kase, hnd na nya talaga kaya. Siguro yung small aches na nakikita namin dati , di nya sinasabi pero sobra na siguro syang nhhrapan, everytime kse na sinasabi namin na magpapacheck up sya, iniiba nya usapan. Hayys.
"Really Mom? " Kuya

And everything is settled. Merong every two days na monitoring check up para iready sya sa operation until after a month dumating na yung scheduled operation, mabilis kasi kaming nakahanap ng donor ng heart kahit na may kamahalan, wala na kaming pake, mas mahalaga ang buhay ni Mommy.