Saye Aktaş

0.1

2000 yılı

Yetimhanede ki normal bi gün fakat bugün daha fazla ziyaretçi vardı anlamış değildim.
Ama bu iyi bişey belki bu cehhenem'den kurtulurdum.
Benim tarafıma doğru bi abi ve müdür geliyodu hemen üstümü başımı düzeltim. Belki beni seçer kim bilir ? Yaklaştılar yaklaştılar ve..... Yanımdan geçip Zeynep denen kızın yanına gittiler.

Neden ben değilde o hem o hiç bişey yapamaz ki yatağını bile doğru düzgün toplamaz hatta müdür bunun için kaç kez cezalandırmıştı.

5 saat sonra

Artık ümidimi kaybetmiştim nerdeyse akşam olmuştu ve artık kimse gelmiyordu sonra bi abi bahçeden içeri girdi beni gördü beni biraz süzdü tam gözlerime gelmiştiki müdür yanına koştu adam müdüre bişey diyip beni gösterdi.
galiba oluyodu gidiyordum.
Abi ve müdür yanıma geldi ve

Müdür- eşyalarını topla bakalım saye .

Ayağa kalktım ve kafamı hemen emrrdersiniz dermiş gibi yapıp hem yukarı koştum.

Saye belki bunu bilmiyo du ama son mutlu olduğu günün bugün olması onu ilerde çok üzücek ti.
o daha küçücük tü annesi cami avlusuna bıraktı sonra yetimhane yetimhane gezdi minik saye. kimse istemiyordu küçücük bedeni olan saye'yi
Tatlı kızdı aslında saye hiç konuşmazdı.

Sevmiyo du boş konuşmayı zaten konuşursa dövüyolar dı ama vücüd'unu görünce hep derdi ki.

"resim defteri gibiyim her yerimde başka renk" ama bilmiyodu ki bunun kötü bişey olduğunu kimse fark etmezdi saye'yi ama sapsarı saçları vardı öyle parlak ki saye'ye baktığında ilk o çarpar dı gözüne.
yem yeşil gözleri vardı saye:nin görünce insanlar derki keşke benimde böyle gözlerim olsa.
Öyle güzeldi ki normal bi insan olsa herkes ona bakardı ama işte saye'yi saye yapanda buydu o normal değildi ve hiçte olmiycak tı .

Saye çantasını hazırlayıp aşağa koşmuştu çok heycanlıy dı mutluydu gidiyodu burdan diyer yetimhaneler gibi burayıda sevmemişti
Dışarı çıktı ve müdür ve yanındaki abinin yanına gitti onu görünce ikisi de susmuştu ama saye fark etmemişti heyecanından müdür birkaç şey daha söyleyip gitmişti yanındaki abi sayenin karşısında eyildi ve tam gözlerinin içine bakmıştı
Saye korkmuştu çünkü kahverengi gözleri öyle bakıyoduki yangın gibiydi yanıyodu baktığı heryer

Saye- gitmiyomuyuz.

Adam- gitmeden önce tanışalım bence ben Mustafa

Saye- bende saye zaten müdür söylemiştir

Mustafa- eee tanıştığımıza göre gide biliriz

Mustafa sayenin çantasını aldı ve önden ilerlemeye başladı saye ona yetişmek için adeta koşuyodu bi arabanın önüne geldiler Mustafa çantayı bagaja koydu. Saye Mustafa'ya dönüp

Saye- öne otura bilirmiyim ?

Mustafa eliyle buyur otur anlamında hareket etirince saye heyecanla oturdu hemen ön koltuğa Mustafa tabiki yerine.

Yolda hiç konuşmadılar sayenin sorucak çok sorusu vardı fakat yetimhanede uzaklaştıkça korku bedenini sarmaya başlamıştı

_________________________________________

İlk bölümü kısa yazdım beyenilirse devam etmeyi düşünüyorum

414 kelime

Kitap_gunlukleriii