DAVETSİZ HIRSIZ

11. BÖLÜM

Felixe bakakaldım. 

Felixe bakarak ani bir hızla başımı çektim.

Ben daha bu anın şokunu atlatamadan kapı çaldı. İçeri üzerinde şık görünümlü takımı olan bir beyefendi girdi. 

Beyefendi= Jessica hanım taburcu olduğunuzu duydum. Size evinize kadar eşlik edeceğim.

Me= Ne? Neden?

Bavulumu aldı ve sürükleyerek kapıdan dışarı çıktı. 

Me= Hey bekleyin! Bavulumu geri getirin!

Yataktan kalkıp hastane terliklerimi giydim koşarak odadan ayrılmadan Felix'e son bir kere daha baktım. O da benim kadar şaşırmış görünüyordu. Zaman kaybetmeden beyefendi'ye yetiştim. Ona yetiştiğimde bahçedeydim. O da çok lüks görünen altın kaplamalı bir araca bavulumu yüklüyordu. Benim için aracın arka kapısını açtı içeride James oturuyordu. Elinde bir gazete vardı. Ve sanki benim ona baktığımı daha fark etmemişti. -tam bir okur yazar gibi...akıllı bıdığım-

Biraz geç de olsa-ki çok geç oldu- beni fark edip başını gazetesinden ayırdı. Bana bakarken yüzünde iç ısıtıcı bir gülümseme oluştu. Gülümserken gamzeleri belirginleşmişti ve bu gülümsemesini güzelleştiriyordu...

James = İçeri buyurun güzel hanım

Arabaya bindim. Beyefendi-yardımcı veya çalışan olduğunu düşündüğüm kişi- kapıyı yavaşça örttü. yüzüme ciddi bir ifade takındım.

Me= Benim burada ne işim var? İkincisi senin burada ne işin var ? Biz neden şuan arabada beraberiz? Sen beni kuklamı sandın? Şuan beni resmen kaçırıyorsun ,bu tamamen yasa dışı!!

Sesim her kelimeden sonra daha da yükseliyordu.

Me= James. Yeter. Ben ne senin nede Felix'in oyuncağıyım. Beni bi salın ya artık

James elimi tuttu.

James = Sana gidince her şeyi anlatacağım..

Me= Nereye gidiyoruz? 

James= EVİMİZE...