De wereld om mij heen gaat niet veranderen door alleen mijn stem.
Daarom is het logisch dat ik mij soms ongehoord voel. En omver geblazen.
Mijn stem is enkel een sprankeltje energie waaruit heel het universum bestaat.Ik probeer zoveel mogelijk te verbinden met mezelf en de natuur. Ik probeer te huizen in mijn lijf en daar een fundament te vinden. Dan voel ik mij verbonden en krachtig. Mijn stem voelt dan harder. En meer begrepen. Zolang ik maar verbind.
Het loslaten van iets wat te zwaar voelt kan zorgen voor verlichting, maar het loslaten van de verbinding met jezelf, zorgt voor onrust.
In de wereld waar ik leef, wil ik zoveel mogelijk goeds creëren. Voor mijn lijf, mijn geest en alles om mij heen. De mensen en de natuur.
Want wij zijn enkel een schakel van een veel groter geheel.En zelfs met zwakkere schakels, fysieke onzekerheden en beperkingen, zijn we door te verbinden oneindig sterk.
Ik ben dankbaar voor mijn zintuigen. Stuk voor stuk. Ze werken. Ik kan alles opnemen. Zien. Voelen. Ervaren. Verbinden. En dat maakt dankbaarheid nog groter, en de wereld nog krachtiger.
Het meisje in mij voelt zich heel en compleet als ze kan zien hoe een vogel een nestje bouwt, een plant groeit, kan horen hoe een mens praat, de zee klinkt en ze de geur van vers gemaaid gras in zich op kan nemen.
Want dat is verbinden. En verbinding bevrijd.Insta: @de_vrijevlinder
JE LEEST
De Vrije Vlinder
PoetryZo vrij als een vlinder, met pen op papier, om gedachtes te laten fladderen en verbinding te vinden. Om kleuren te laten schitteren, emoties te doorvoelen en liefde te laten stromen. Instagram: @de_vrijevlinder