fleming hyunho

başa dönüş

- Paris sene 2019

"Kahretsin."

Sigaramı yakmaya çalışırken,bir kez daha çakmağımı çaktım.Arabanın içindeki hava,daha biraz önce içtiğim sigaranın dumanından henüz temizlenmemişti ama sinirlerim çok bozuktu ve bir an önce sakinleşmem gerekiyordu.

"Sonunda."

Sigara dumanını içime çekerek koltuğun arkasına yaslandım.

Bunca yıl içerisinde sayamayacağım kadar çok röportaj yapmışımdır fakat biraz sonra başlayacak olan röportajı düşününce içim deli gibi sıkıldı.Bu sıradan bir röportaj olmayacaktı:bu röportajı, bütün gazetecileri reddeden biriyle yapacaktım.

Tabii benim dışımda.

"Beni neden kabul etti acaba?"

İç çekerek bininci defa bu kişiye dair bildiklerimi tekrarladım.

İsmi - Mösyö Rhino ve isminin gerçek olup olmadığını kimse bilmiyor,onu henüz kimse görmedi.Hayırsever, sanatçılara (özellikle de müzisyenlere) ve destekarlara yardım ediyor.

"Pek parlak değil."

Minho bunu onaylamazdı.Muhtemelen yeterli bilgiye sahip olmadığım için yeterince aramadığımı söylerdi.Minho aklıma geldiğinde istemsizce gülümsedim.Kederli bir gülümsemeydi.

Saate baktım, üç dakika kalmıştı.Sigaramı söndürüp pencereye baktım.

Röportaja donuna kadar ıslanmış bir halde gitmektense şemsiye kullansam daha iyi olacağından arka koltuğa uzanıp oradan siyah bir şemsiye aldım.Arabadan indikten sonra,mektupta belirtilen adresteki eve doğru yürüdüm.

Kapıyı çaldım, kimse çıkmadı.Bu sefer zili çalmaya karar verdim.

"Merhaba!?Ben Hyunjin Fleming."

Kapının arkasından boğuk bir "Girin." sesi duyuldu.

Anlaşılan kimse beni karşılamayacaktı.Omuzlarımı dikleştirdim, sınava girer gibi derin bir nefes alarak kapı koluna bastım ve küçük bi hole adımladım.Evin içerisi loş bir ışıkla aydınlatılmıştı.Bir şey kokuyordu...bergamot.

Bu çok iyi tanıdığım ve sevdiğim koku her tarafımı sararak içimi huzur ve sıcaklık ile doldurdu.Yalnız bu duygular hemen kayboldu;başımı sallayıp kendimi gerçekliğe döndürdüm.

Benim şimdiki gerçekliğimde bergamot kokusu özel bir koku değildi artık...ve olamazdı da.O da birçok başka koku gibi sıradan bir koku olmalıydı.

"Hoşgeldiniz Bay Fleming."

Odanın içinden yumuşak,kadifemsi bir ses duyuldu ve kalbim daha hızlı atmaya başladı.

Yemin ederim yüz otuz yaşında değil de,on sekiz yaşındaymışım gibi hissediyordum.Kendimi acilen toparlamam lazımdı.Sonuçta ben bir profesyonelim,hem nereden çıktı bu...heyecan?

"Umarım ıslanmamışsınızdır.Paris'in bu gün keyfi pek yerinde değil belli ki."

"Yok, ıslanmadım.Eski bir arkadaşımın tavsiyesine uyarak arabamda ne olur ne olmaz diye hep şemsiye bulundururum."

Şemsiyemi dikkatlice kapatıp özel bir askıya yerleştirdim.

"Bunu duyduğuma sevindim."

"Siz Mösyö Rhino olmalısınız değil mi?"

"Evet.Nezaketsizliğimi mazur görün,sizi karşılayamıyorum çünkü kimliğimi ifşa etmek istemiyorum."

Umuyorum ki karşımdaki adam manyak değildir.