Asırlarca sakladı yıldızlar ışıltılarındaki gizemi sonra seni gördüler ki,
Soldu senin gözlerin, kıskandı yıldızlar da sevginle gözlerimi boyayıp, sebep verdiler gidişine; yanlarına almak için seni, sırları bozulmasın diye.
.
.
.
angst
Ne şanslıydım, görürdüm yüzünü hep gerek gün yüzünde gerek düşlerimde. Severdin beni sen, güldürürdüm seni, severdin gülmeyi. Melodilerle anlam kazanmış duyguların kulağına verdiği tınıyı, o duygularla akıp gitmeyi severdin, hala seviyor musun? Hâla sunuyor musun o içimin gittiği gülümsemeni etrafına, gittiğin yerde?
Çiçekler eceliyle solar da dökülür yaprakları yere ya da güzellikleri onların katili olur koparılırlar canice. Üzgünüm Sevgilim, engel olamadım zamanın dolmadan gitmene. Benim yüzümden artık yok, göremiyorum o güzel gözlerini, o pasparlak gözlerinin içinden bana sevgiyle gülen seni.
Asırlarca sakladı yıldızlar ışıltılarındaki gizemi sonra seni gördüler ki, Soldu senin gözlerin, kıskandı yıldızlar da sevginle gözlerimi boyayıp, sebep verdiler gidişine; yanlarına almak için seni, sırları bozulmasın diye. Çünkü akıllarda bir ışık onlardı, umut olan insanlara; yıldızlar gülerdi gözlerindeki ışıltılar umut verirdi. Kabullenemediler, paylaşmak istemediler. Akıllardaki yerlerinin yanına bir virgül koymak yerine seni de aldılar yanlarına, sen de parlıyorsun yanlarında artık.
Hatırlar mısın, şehrin aşağılarındaki tepeyi? Hep tuttururdun, gitmek isterdin. Hayır da diyemezdim koşarak gider, uzanırdık çimlere, hayran hayran izlerdik yıldızları saatlerce; sen yukarıyı, ben gökyüzünden düşüp gözlerinde tekrar hayat bulan yıldızları izlerdim.
Nereden bilebilirdim birgün o yıldızın kaymasına sebep olanın ben olacağımı?
O gece tepeye çağırmasaydım seni, o al dudaklarına kapanmasaydım o akşam üstü, günahıma seni de esir etmeseydim, o kirli düşüncelerimi benimle taşısaydım mezara, geleceğini almasaydım elinden keşke. Milyonlarca ışık yılı var bakışlarımızın arasında artık, benim yüzümden. Büyük bir günahın eseriyiz biz, geri dönüşü olmayan. Ama daha çocuktuk, nerden bilelim aşk şeytanın işi? Ayıp dediler susturdular, korktuk. Büyüyünce dedik, büyüyünce anlarız belki. Bekledik hep, ne zaman büyüyeceğiz ne zaman fark edeceğiz diye.
Büyük bir hata yapmışız, biz bekledikçe daha çok yaklaşmışız şeytana. Keşke susturmasalarmış, keşke iki tokat kalsaymış sadece aklımda, sonuçta unuturdum büyüyünce. Ama unutamadım, yediremedim kendime yokluğunu. Benim suçum, yaklaşmasaydım şeytana. Astılar seni üstünü kapatamadığım nefsim yüzünden. Korktum, söyleyemedim gerçekleri 'ben aşığım' diyemedim, korktum ölümden. Anlayamamıştım o zaman asıl korkunç olanın sensizlik olduğunu. Pişmanım, kahretsin ki keşkelerimden kurtulamıyorum. Seni çok özlüyorum sevgilim özlemekten başka şey yapamıyorum cesaretim yok yanına gelmeye, kaldım öylece koca bir vicdan azabıyla, Sensiz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
