Kurtarıcı

2

Odamda sinirden ve üzüntüden yerimde duramazken aşağıdan annemin bağırış seslerini duydum

"Sen nasıl benim kızımı evlendirirsin? şuan aşırı saçma davranıyorsun kendine gel artık! Ben kızım için her gün temizliğe gidiyorum, kızım için canını ver desen veririm senin yaptığına bak rezilsin."

Babam ona karşılık daha çok bağırdı

"Ben öyle olması gerek diyorsam öyle olacak sözüm üstüne söz tanımam eğer bir daha karşı çıkarsan her şeyi gider anlatırım kızına."

Odamın kapısına yaklaştım daha iyi duymak için fakat bağırıştan başka hiçbir şey anlayamadım

Bu ne demekti şimdi her şeyi anlatırım da ne demekti aklımda binlerce soru varken bu cehennemden nasıl kurtulabileceğimi düşünüyordum benim hayatım nasıl olacaktı? artık başkaları tarafından hayatım ne zaman yönetilmeyecekti? ne zaman mutlu olacaktım?
Her şeyi haykırmak istiyordum ben bunu haketmedim hiçbir kadın haketmezdi bu kadar mı sevmiyordu babam beni?
Bu öfkesi nedendi?
Sanki öz kızı değilmişim gibi davranıyordu
Babama karşı tahammül edemiyordum nolursa olsun babamı asla affetmeyecektim.
Şuan normalde karşı çıkmam lazımdı bağırmam haykırmam lazım ama neden yapamıyordum?
Neden bu kadar korkak birisiydim anlamıyordum
Babamdan ölesiye korkuyordum
Küçükken beni çok severdi güzel kızım, canım kızım diye severdi her gün okula gitmeden önce saçlarımı yapardı birlikte parklara bile giderdik öyle bir babam olduğu için kendimi şanslı hissettim ama nerden bilecektim benim cehennemim babammış
Ve küçükken hatırladığım bir şey var ki o da babamın bir anda değişmesiydi annemle bir gün çok kavga etmişlerdi ben o bağırışlardan çok korkmuştum ve yorganın içinde ağlayarak bitmesini bekledim babamın anneme tokat atarak "sen bana nasıl bunu yaparsın bu ne demek şimdi?" Dediğini hatırlıyorum.
O günden sonra babam beni eskisi gibi sevmedi
Bende ondan soğudum resmen hayatı bize cehennem etmişti
Yine her gün yaptığı gibi saçlarımı taramasını bekledim ve o kadar sert tarıyordu ki canım aşırı yanmıştı o günden sonra bir daha yanına gitmemiştim çünkü gözleri beni korkutuyordu
Çok zalim bir adamdı bir anda ne değişti hiçbir şekilde anlamadım
Bunları düşünürken annem odaya girdi ve direkt bana sarılarak ağladı
"Çok üzgünüm bir tanem seni koruyamadım çok üzgünüm."
Annemin gölgesi bile yeterdi beni korur babamdan dayak yiyeceğim zamanda önüme geçer o dayak yerdi
Benim için yaptıkları çok özeldi annem her şeyimdi.
"Evlenmene karşıyım babanı ikna edemedim ama sen nolursa olsun hayallerinden vazgeçme benim gibi temizlikçi olma seni çok seviyorum" demişti

Sanki ruhsuz gibiydim artık yorulmuştum elimi kaldıracak gücüm yoktu herkes bana siper olmuştu.

Bir anda aklıma Bernanın haberi olması gerektiğini düşündüm onun her şeyi bilmeye hakkı vardı ona bu saçma durumu nasıl anlatacağım aklıma geldi ve evlerinin önüne gitmeye karar verdim üstüme ceketimi alıp çıktım. Evlerinin önüne geldiğimde zile basmıştım kapı hemen açıldı Berna şaşırmış bir biçimde bana bakıyordu kitlenmişti sanki elinde telefonu ve pijamaları ile komik görünse de tebessüm ettim ve Berna

"Yüzün kötü görünüyor bir şey mi oldu?" Dedi

Bende "hemde neler olmadı ki eğer müsaitsen anlatmak istiyorum çok kötü şeyler oldu."
Berna içeri davet etti ve bana su getirerek beni sakinleştirdi ve her şeyi bu saçma aptalca şeyi anlattım

Berna kendisini kötü hissettiği açıktı morali bozulmuştu böyle bir şeyin olması onun dengesini bozmuştu

"Sen her zaman başarılıydın bu başarının çöpe gitmesi ve tanımadığın birisiyle evlenecek olman.. bilmiyorum Alya ne diyeceğimi hiç bilmiyorum ben çok üzüldüm ne diyeceğimi bilemiyorum ben senin hep yanındayım bir derdin, sıkıntın olursa yanıma gelebilirsin." o ağlamıştı bende ağladım ve sarıldım ona bu şekilde olmamalıydı.

Birbirimize bir süre sonra sarıldıktan sonra dertleştik çözüm bulmaya çalışmıştık ama faydasızdı ve çok geçmeden kalktım geç olmasını istemiyordum

Eve gittim babam ayaklarını uzatmış futbol izliyordu şaka gibiydi sanki rüyada gibiydi ama değildi bu çok kötü bir rüyaydı

Babam beni görür görmez "hazırlan geliyorlar çok uyuşuksun" demişti susmuştum çünkü babam o kadar cahildi ki ne desem fayda etmezdi bu adama.

Bernaya akşam gelmesi için tembihlemiştim yanımda olmasına ihtiyacım vardı.

Babam tekrar "evleneceğin kişi sana elbise yolladı mutlaka üstünde olmasını söyledi git şimdi hemen onu giy."

Ben sinirden titrerken yavaş adımlarla yukarı çıktım aptal adam birde yüzsüz gibi elbise mi göndermişti? Ben böyle nasıl yaşayacaktım hiç bilmiyordum.