XVIII

1.3

Şarlatanım...
Daha doğrusu şarlatanlarım gösterilerine başlamıltı.
Hançer, top ve labut.
Uzun süredir duygu hissetmiyordum. Biraz daha uzun sürmesi için gösteriyi uzatmaya karar verdim.
"Bob brown, Cara Gregoy hakkında bir şey biliyor musun?"
"Hayır!"
İstediğim cevap değil...
"İre,*" (latince "devam edin" demek)
Şarlatanlar; top, labut ve hançerleri kendi ellerinde çevirmeye başladı.
"Elinde tuttuğun kızla ne yapacaksın?"
"Bu seni ilgilendirmez ucube velet!"
Şarlatanlar hokkabazlıklarını eşyaları birbirine atarak devam etti.
"Beden beni ilgilendirmeyecekmiş?"
Cevap vermedi.
Şarlatanlar sırıtıyordu, şov bitmek üzereydi.
Bob'un koluyla sıkıştırdığı kız diz üstü yığılmıştı.
"Pugio,*"(Latince "hançer" demek)
Hançer ince ruhu koruyan kalbe indi.
Şarlatanların dansın eşliğinde siyah perde ve adamın ruhu ufak alevler halinde kayboldu. Bob Brown yerde cansız şekilde yığılıp kalmıştı.
Deli gibi kahkaha atıyordum. Ama canım acıdığı için gülüyordum. Uzun zaman sonra hayat ilk kez canlı gelmişken bu kadar kısa sürmesi canımı yakmıştı.
Göğsümün daraldığını ve büzüldüğünü hissettim. Bu da neydi acaba? Her neyse.
Gözüme yerdeki kız ilişti.
Bob'un bedeninin yanında dizleri üstünde derin derin nefes alıp veriyordu ve titriyordu.
Acaba iyi miydi? Gerçi beni ilgilendirmez.
Titreyerek kafasını bana çevirdi.
"Teşekkürler,"
Bir şey demedim. Duygularım tükenmişti ne de olsa.
Kız beni baştan aşağı süzdü. "Numaran kaç numarasın?" Dedi, "on sekiz."
"Bende iki bin sekiz yüz on"
"Sorulmamış bir şey için kafanda rast gele kurduğun cevabı duymak istemedim"
Kız ban gözlerini açarak baktı ardından sırıttı.
"Ben sana numaranı sorduğumda kendininkini söyledin on sekiz. Eğer ben senin on sekiz olduğunu biliyorsam senin de benim iki bin sekiz yüz on olduğumu bilmeye hakkın vardır. Kısaca benim sorumu cevaplayarak bana bi soru sordun ben de cevapladım."
"Demin gırtlaklanan birine göre fazla meraklısın."