Το μονοπάτι της σιωπης

Το ραντεβού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο
ΠΑΡΤ 3ο

Αχιλλέας: Καλημέρα Ίριδα.
Μου είπε και ήρθε να κάτσει δίπλα μου
Ίριδα: Καλημέρα Αχιλλέα
Του είπα και εγώ καθώς γύρισα το σώμα μου λίγο στα πλάγια ώστε να μπορώ να τον κοιτάω λίγο καλύτερα.
Αχιλλέας: Θα ήθελες μετά την σχολή να πάμε για έναν καφέ να γνωριστούμε λίγο καλύτερα; και η αλήθεια είναι πως θέλω να επανορθώσω που ήμουν τόσο αγενής μαζί σου εχθές.
Όσο τα έλεγε αυτά εγώ τον κοιτούσα και η αλήθεια είναι πως έλιωνα, χάρηκα πάρα πολύ που ήθελε να βγούμε.
Ίριδα: Η αλήθεια είναι πως μετά την σχολή δεν έχω καθόλου χρόνο, συγνώμη αλλά καταλαβαίνεις.
Η απογοήτευση στα μάτια του φάνηκε αμέσως. Μα τι χαζή που είμαι εκείνος μου ζητάει τόσο ευγενικά να βγούμε και εγώ του λέω έτσι απλά όχι; είπα από μέσα μου και συμπλήρωσα γρήγορα λέγοντας του
Ίριδα: Θα ήθελες να βγούμε αύριο το απόγευμα; Είναι Σάββατο και στην δουλειά είμαι πρωινή θα μπορούσαμε να βγούμε αμέσως μετά που θα σχολάσω.
Μόλις του το είπα αυτό κατευθείαν άλλαξε το πρόσωπο του και χαμογελώντας μου είπε.

24

Αχιλλέας: Ναι, φυσικά εννοείται πως θα ήθελα.
Έκανε μια παύση και συνέχισε λέγοντας μου.
Αχιλλέας: Θα περάσω να σε πάρω από το σπίτι σου αν είναι αύριο κατά τις 7.
Μόλις ολοκλήρωσε την κουβέντα του χτύπησε το κουδούνι οπότε σηκωθήκαμε και οι δύο και μπήκαμε στο μάθημα.
   Είναι Σάββατο πρωί και εγώ είμαι στην δουλεία αλλά το μυαλό μου είναι στην ώρα, ανυπομονώ τόσο πολύ για μετά. Όσο εγώ ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου άκουσα την Μπέθανη να μου λέει
Μπέθανη: Τι σκέφτεσαι;
Ίριδα: Φαίνεται τόσο πολύ ότι δεν είμαι εδώ σήμερα;
Της είπα και γέλασα, γέλασε και εκείνη και μου απάντησε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.
Μπέθανη: Ναι, κάνει μπαμ από μακριά η αλήθεια είναι. Ανυπομονείς για μετά έτσι δεν είναι;
Ίριδα: Η αλήθεια είναι πως ναι. Δεν έχω ξανά νιώσει έτσι και ελπίζω να πάει καλά.

25

Της είπα και εκείνη μου έκανε νόημα με τα μάτια της να κοιτάξω πίσω μου. Μόλις γύρισα είδα το αφεντικό πίσω από το κεφάλι μου να μας κοιτάει και είπε με όλο αυστηρό ύφος.   
Αφεντικό: Δεν σας πληρώνω για να πιάνετε την ψιλή κουβέντα, σας πληρώνω για να δουλεύεται
Ίριδα: Συγνώμη αφεντικό.
Του είπα και γύρισα αμέσως στην δουλειά μου. Η αλήθεια είναι πως δεν με παίρνει ούτε να αντιμιλήσω ούτε να κάνω κάτι, είναι αυστηρός σαν αφεντικό το ήξερα από την αρχή αλλά έχω ανάγκη την δουλειά.
   Η ώρες πέρασαν αργά και βασανιστικά αλλά επιτέλους εγώ είμαι στο σπίτι και ετοιμάζομαι γιατί σε λίγο θα είναι εδώ ο Αχιλλέας. Είναι ακριβώς 7 και ακούω το τηλέφωνο μου να χτυπάει, ήταν ο Αχιλλέας και ναι όπως το περίμενα ακριβώς στην ώρα του οπότε και εγώ πήρα γρήγορα, γρήγορα την τσάντα μου και ξεκίνησα να κατεβαίνω σχεδόν τρέχοντας τις σκάλες της πολυκατοικίας, έφτασα στην είσοδο και μόλις άνοιξα την πόρτα αντίκρισα τον Αχιλλέα. Ήταν πάνω σε μια μπλε μηχανή, οπότε εγώ τον πλησίασα και του είπα
Ίριδα: Δική σου είναι; Είναι πολύ ωραία.