Every New Beginning Counts

Chapter 25

"I respect you as Antoinette's dad and I really want to tell you about this. Hindi pa naman ako totally nakakapag-decide kung tatanggapin ko kasi I'm thinking about you," Ara said truthfully.

Kanoa nodded multiple times and smiled. "Tanggapin mo. Magandang opportunity 'yon para sa career mo. Kung tutuusin dapat noon pa, na-delay nga lang. Sige lang, Ara. Wala namang problema sa 'kin."

"B-But Antoinette?" Ara nervously asked. "Three years ang contract ko. Though we can visit naman here sa Philippines from time to time . . . I'm still thinking about you two."

"Magagawan naman ng paraan 'yon, Ara," mahinang natawa si Kanoa. "Mag-a-apply ako ng visa para kahit paano, makabisita ako. Walang problema sa 'kin. It's a good opportunity, grab mo. Support lang ako sa 'yo."

Nanatiling nakatitig si Kanoa kay Ara nang nag-iwas ito ng tingin at nilingon ang glass wall sa gilid nila. Nakapatong ang dalawang siko nito sa lamesa at mukhang malalim ang iniisip. Kung tutuusin, hindi ayos sa kaniyang malayo kay Antoinette, iyon ang totoo . . . pero hindi niya puwedeng pigilan ang growth and opportunity na naghihintay para kay Ara.

Noon pa sana kung hindi lang nito pinagdaanan ang lahat.

"Ara?" Kinuha niya ang atensyon nito na kaagad namang tumingin.

"I'm just thinking na magkakahiwalay ulit kayo ni Antoinette and now that you're in therapy and healing, ayokong ilayo si Antoinette sa 'yo. Ayokong mas mahirapan ka," yumuko si Ara. "I don't want to give you more reason to be sad."

Mahinang natawa si Kanoa sa sinabi ni Ara. Para itong batang nalulungkot dahil hindi nakuha ang gusto. Mababa ng boses, nakayuko, at parang hindi matanggap ang sinabi niya.

"Why are you laughing?" Ara asked innocently making Kanoa laugh. "Kanoa!"

Umiling si Kanoa. "Natatawa kasi ako sa 'yo. Sa totoo lang, hindi ko naisip na maiisip mo ako sa desisyon mo."

"Why? Of course, I was thinking about you! The moment I read that e-mail, you crossed my mind. I asked myself paano kayo ni Antoinette? I can't leave Antoinette here!" Ara whined.

"Tama naman. Hindi rin naman ako papayag na aalis ka 'tapos iiwanan mo si Antoinette. Mas kailangan ka niya. Gusto mong marinig kung ano 'yung totoong nararamdaman ko ngayon?" diretsong tanong ni Kanoa. "Ayokong sabihin sa 'yo, pero ayoko ring magsinungaling. Alam ko rin na iniisip mong nagsisinungaling ako."

Ara nodded and pouted. "Yeah. I know that you're lying."

Kanoa breathed. "Nalulungkot ako,"

"I know," Ara sniffed. "I don't want to take Antoinette away from you."

"Si Antoinette lang? Siyempre pati ikaw," natawa si Kanoa. "Kung puwede ko lang kayong ibulsa para palagi ko na lang kayong kasama, gagawin ko, eh."

Nagulat si Kanoa nang malakas na tumawa si Ara. Natigil siya sa pagsasalita at napatitig sa babaeng nasa harapan niya. Nag-flashback sa kaniya ang mga panahong magkasama sila na ganitong-ganito si Ara. Masayahin, palaging nakangiti, at madalas natatawa sa mga joke niyang alam niyang corny.

"Seryoso ako, Ara." Sumandal si Kanoa at sumeryoso ang mukha kahit na gusto na rin niyang matawa. "Pero hindi kita pipigilan. Susuportahan kita ngayon na dapat noon ko pa ginawa. Kung gusto mong tanggapin, tanggapin mo. Para naman sa 'yo 'yan, 'wag ako ang isipin mo. Isipin mo 'yung ikaw."

Ara was just staring at Kanoa thinking nothing changed. He still looked gwapo, but sabi nga ni Belle, looking gago rin. It was rare for Kanoa to speak in English, she noticed even before, but during classes, he was good at it. Unlike her.