Osiemnastoletnia Isabel przyjeżdża do Barcelony po 3 latach grając w PSG we Francji. Natomiast nie wie że z jego tatą mieszka piłkarz z fcbarcelony PABLO GAVIRA. Jednak pewnego dnia pojawia się nie znajoma dziewczyna.
Jak potoczy się ich dalsza hist...
Pablo został na noc, niestety nie spał ze mną ze względu na to że Martin nie mógł zasnąć i bardzo pokochał swojego tatę. Wstałam rano Neya nie było gdyż był na treningu. Poszłam do pokoju Martina. Uchyliłam delikatnie drzwi i zobaczyłam to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zrobiłam zdjęcie i wstawiłam na swoją relacje na ig. Wyszłam z wielkim uśmiechem z pokoju. Podeszłam do drzwi Neya i delikatnie je otworzyłam. Otworzyłam szafkę nocną, znajdowało się tam JEGO ZDJECIE?, rozśmieszyło mnie to, było tam również zdjęcie Martina oraz moje zdjęcie, obok leżały gumki, NO KTO BY SIĘ SPODZIEWAŁ, a na samym końcu nie wielkie pudełeczko. Wyciągnęłam je z szafki i otworzyłam. Moim oczom ukazały się jakieś kartki. Otworzyłam jedną z nich i przeczytałam jej zawartość:
List:
Cześć, przepraszam cię za wszystko, wiem że jest już za późno na jakiekolwiek przeprosiny, ale piszę ponieważ nie potrafię o tobie zapomnieć. Codziennie zalewam się łzami, nie wychodzę z pokoju, myślę tylko o tobie i o tym jak to naprawić. Niestety nie wiem czy da się cokolwiek naprawić. Jeśli przeczytasz ten list, napisz chociaż jedną wiadomość. Kocham Cię.
Pablo.
Nie wierzyłam w to co widzę, przejrzałam jeszcze kilka kartek. Byłam załamana.
Dlaczego Neymar chował przede mną te listy?!
Włożyłam kartki z powrotem i zabrałam kartonik zamykając drzwiczki szafki. Poszłam do pokoju Martina i usiadłam na łóżku. Spojrzałam na Pabla który tak samo jak jego syn już nie spał. - Pab.- powiedziałam. - Co tam?- zapytał. - Znalazłam te listy od ciebie w szafce nocnej Neya. - Czemu one były u niego? - Były schowane w tym pudełku- powiedziałam i pomachałam przedmiotem w powietrzu. - Zabije go! - Kogo?- zapytał Martin. - Nikogo, tata żartował- powiedziałam do chłopca.- Dzisiaj z nim pogadam na spokojnie jak wróci z treningu.- Powiedziałam kierując odpowiedź do Pabla. - No dobrze, ale jakby co to krzycz- powiedział i lekko się zaśmiał. - Mogę u ciebie przenocować kilka nocy?- zapytałam bruneta. - Możesz...- powiedział. - Dziękuję. - Możesz się wprowadzić.- dokończył. - Nie wiem czy to dobry pomysł. - jest to najlepszy pomysł. Będę blisko Martina a po za tym będzie to duże rozwinięcie naszej relacji. - w sumie masz rację, jeszcze raz dziękuję.- powiedziałam i pocałowałam usta chłopaka. - Nie masz za co.- powiedział i tez mnie pocałował. - Fuj!- krzyknął Martin. - Ty łobuzie.- powiedziałam do chłopca na co ten jedynie się zaśmiał.
Po kilku godzinach Ney już był w domu. Podeszłam do niego stojącego przy wyspie kuchennej. - Ney... musimy porozmawiać. - Jasne nie ma problemu.- odparł. - Po pierwsze, zerwałam z Vinim. - Co?!- zapytał. - To... zdradzał mnie przez połowę naszego związku! - Nie wiedziałem. - No to już wiesz... em, próbuję ułożyć i odnowić nasz związek z Pablem. - No to super...- powiedział i lekko się ZASMUCIŁ? - I ostatnie chyba najważniejsze.- wyciągnęłam kartonik z listami i położyłam przed chłopakiem. - Co to jest?- zapytałam. - Eeee, pudełko? - Nie rób z siebie debila.- powiedziałam - No dobra... wiem co to jest. - Co to robiło u ciebie?- zapytałam. - Schowałem to gdy byłaś w ciąży aby cię nie narażać. - Słucham? Dlaczego to ukryłeś? - ... - No dalej powiedz. - ... - Kurwa mów! - Bo cie kocham!- krzyknął. - To nie jest wytłumaczenie! - Schowałem to dlatego abyś nie wracała do Pabla i była ze mną! - Mówiłam ci że jesteś moim przyjacielem, pomagamy sobie nawzajem. Mówiłam ci że nie mogę z tobą być. Nie chodzi o to że mi się nie podobasz. Po prostu kocham Pabla. - Isa ja przepraszam.- powiedział ze łzami w oczach. - Nie musisz przepraszać, jutro się wyprowadzę, a teraz idę się spakować.- powiedziałam i wyszłam z kuchni.
Pov: Neymar
Isa nie robiła sobie nic z moich słów. Wiem że kocha Pabla, ale przynajmniej próbowałem, czym zniszczyłem naszą przyjaźń. Łzy same napłynęły mi do oczu kiedy usłyszałem jej słowa o wyprowadzce.
