The Prostitute Wife Of the Mafia Lord (The Unwanted Wife's Revenge)

CHAPTER 26

Nang sumalungat ang mga mata namin ay kaagad akong napataas noo at huminga ng malalim, habang sila ay napababa balikat at ang kanilang mga noo ay nataktak habang nakatingin ng kay awa sa akin.

Napangiti nalamang ako sa kanila at naghanda ng umupo. Akdang uupo na ako ay agaran naman silang napatayo at yumuko ng buong pag respito sa akin.

“Your Highness,” bati nila pareho at napangiti naman ako at tumayo upang bumalik galang.

“Hindi ko inakalain na isa na pala sa makakasalubong ko ng mga araw na nasa peligro kami ng anak ko ay isa sa mga high ranking officials na ng mga mafia,” mahinahong sambit ko at pareho naman silang napahinga ng malalim.

“Paumanhin, mahal na reyna. Hindi po namin inaakala na ang dala-dala niyo po palang bata ang isa sa mga tagapagmana ng trono.” Napabuntong hininga ang Heneral na akala ko ay isang simpleng driver lamang.

Makikita sa mga mukha ang tanging simpleng pamumuhay. Maaring isa sila sa mga kakaunting mafia na tumago at lumayo-layo ng mamatay ang ama ni Sebastian.

Kahit na nagkakagulo na ang mga mafia sa likod ng labanan noon sa pagitan ng Maleria at Mafia ay nagawa paring lupigin nina Sebastian ang kaharian nina Charles.

Lumabas ang lahat ng kawal sa loob ng silid at naiwan kaming tatlo na nag-uusap sa harapan ng mesa.

“Hindi niyo kinakailangang humingi na ganoon ka lalim na paumanhin. Pareho tayong walang ideya sa mga panahong nagkita tayo.” Napahawak sa kamay ko ng maigi si Heneral.

“Huwag ho kayong mag-alala. Napuntahan na namin ang korte at nagkaroon na sila ng desisyon at pahayag sa issue na kinakaharap ng palasyo. Sa susunod ay ibibigay balita nila ito hindi lamang sa Del-Alpha Palace kundi sa kung saan-saang parte ng Mafia Domains.” Mariin akong napatango habang kinakagat ang ibabang labi ko.

I was about to cry, I wanted to scream for help, I wanted to say what's on my mind but I just can't do it. Cctv camera's are everywhere. Mga matang nakatago, nakikinig at bumabantay sa bawat galaw ko. Natatakot ako.

“May problema po ba, mahal na Reyna?” Kaagad akong napabaling muli ng tingin sa kanila at galak na ngumiti habang nakataas ang mga noo.

“Hmm... Yeah! Hahaha.” Ilang besis kong nilunok ang mga mabibigat kong lungkot at mga luha.

Ayaw ko na pati sila masangkot sa muling kaguluhan. Kagaya ng mga inosenteng taong namatay sa labanan noon na hindi sila dapat ang humaharap at lumalaban.

It takes me a months to move on and to forget things out in my mind. Gabi-gabi sinasampal ako ng guilty at lungkot that causes anxiety and a lot of depression. However, after all I manage to escape the chaos of life and trying to start roll over again and again.

“Hindi rin po kami magtatagal mahal na reyna. Nais lang po naming ipagbigay alam ang pagpunta namin rito at nagsasabing nandito lang kaming mga alagad mo. Handang tumulong sa inyo.” Napatayo na ako at napatayo narin sila saka sabay na nagbigay respito.

They are about to leave, but I'm still stock in trouble. Sa tuwing lalakad sila ng ilang hakbang pabukas ng pintuan ay nagdudurugo ang puso at mga bibig kong nais magsalita at sumigaw.

I need them to help me. Not soon but now, me and my son needs them. Pero alam ko na si Sebastian ay nasa labas lang ng pinto. Mga snipers na handang pumatay sa anong segundo.

One word at maaaring may matutumba na alagad nila. Tanging magagawa ko lang ang lumuhang minamasdan silang lumalayo.

Muli kong naalala ang sinabi nilang balita tungkol sa korte sa nasabing issue. Masyado ng naglalaganap ang ganitong kwentohan.