Chae နယူးဇီလန်ကို ရောက်တာ သုံးရက်ရှိပြီ။ မိသားစုနဲ့အတူတူ မမလိုက်ပို့တဲ့နေရာတွေ ပတ်သွားခဲ့ကြသည်။ ပြန်ဖို့တောင် သိပ်မလိုတော့လို့ မမက ဝမ်းနည်းနေသေးသည်။
Chae မပြန်လို့မဖြစ်တော့ဘူး။ Chae သူ့ကို လွမ်းလှပြီ
သူဆေးရုံရော လာရဲ့လား။ Chae ကိုမတွေ့လို့ စိတ်များဆိုးနေပြီလား လို့ရူးကြောင်ကြောင်အတွေးတွေ တွေးမိပြန်ရဲ့။
" Chae ဒီနေ့ အိမ်မှာမုန့်လုပ်စားကြရအောင်လေ"
" အင်း လုပ်မယ်
မမကြိုက်တာလုပ် Chae ကအကုန်စားတယ်"
" ဟုတ်ပါပြီ အစားပုတ်လေးရယ်"
" Jen.."
" ပြောလေ Chae"
" Lisa ကိုချစ်လားဟင်"
" ဘာလဲ LiLi မေးခိုင်းတာလား"
" မဟုတ်ပါဘူး chae သိချင်လို့ အချစ်ဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုးလဲဟင် Jen"
" ဘာလို့လဲ Chae
Chae မှာ ချစ်သူရှိနေလို့လား"
" မရှိပါဘူး မမကလဲ
Chae ကတစ်ခါမှ ရည်းစားမထားဘူးတော့
အချစ်ဆိုတာကို Chae သိချင်လို့"
" ပြောပြရမှာပေါ့ Chae ကို
အခုတော့ Omma နဲ့အတူတူ မုန့်သွားလုပ်ကြမယ် ထ
ဖုန်းပဲ ကြည့်မနေနဲ့"
" ဟီး ဟီး"
>>>>>>>>>>>
ဟိုနေ့ညကထဲက အပြုံးလဲ မရှိတော့သလို အရင်လို အလုပ်တွေပဲ ဖိလုပ်နေတဲ့ Soo ကို စိတ်ပူရပြန်သည်။
သူ့ကျန်းမာရေးကလဲ ရှိသေးတယ်လေ။
" Soo နင်ကိုယ့်ကျန်းမာရေးတော့ ဂရုစိုက်အုံးနော်"
အလုပ်လုပ်နေရင်း မော့ကြည့်လာတဲ့ Soo
" ပြန်ပြီး အစမဖော်ပါနဲ့ Irene
ငါသူ့ကို မေ့နိုင်ဖို့ ငါ့မှာကြိုးစားနေရတယ်"
" မဟုတ်သေးဘူး Soo
မမေ့နိုင်တာကြီးကို နင်ဘာလို့ကြိုးစားနေမှာလဲ
နင်ကိုယ်နင်လဲ ပြန်မေးကြည့်ပါအုံး
နင်တကယ် မေ့နိုင်လို့လား"
ငယ်ငယ်ထဲကပေါင်းလာတဲ့ သူငယ်ချင်းမလို့ Soo အကြောင်းသူအကုန်သိသည်။
Soo ဘယ်လိုလုပ်မေ့နိုင်ပါ့မလဲ
" တော်ပြီ Irene
နောက်ထပ် ဘာအလုပ်ဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုတာပဲ ပြောပါ"
YOU ARE READING
The Only Exception
Fanfictionဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ရဲတော့လို့ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးကို ဝေးဝေးက ရှောင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ Rosie မင်းကိုတော့ ချစ်မိသွားပြီ ထင်တယ်
