My Hero is a Gangster *complete

Chapter 5

Chapter 5

Kung hindi siguro nakakapit ang dalawa kong kamay sa braso nya feeling ko

mahihimatay na ako. Yung grupo nina Ryuki (tawagin na lang nating B.V kasi

diba may band si Ryuki na G.V? Hehe) lahat sila tumingin sa direksyon ko.

"Farine?" si Brix agad ang unang nakarecognize sakin sabagay sya

lang naman may kilala sakin.

Sobrang pigil pigil ko ang paghinga ko kasi feeling ko konting kalabit lang dito

sa lalaki lalaslasin nya ang leeg ko ng walang alinlangan. I'm a damn hostage!

Sabi nga nila curiosity kills the cat! Yan I will be literally killed. Waaaah!

"Farine? Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Brix habang patuloy syang nakikipagbugbugan.

"A..ano kasi...balak ko..s..sanang--"

"SINONG MAY SABI SAYONG MAGSALITA KA!"

Bigla akong napatahimik ng mas inilapit ng lalaki ang kutsilyo sa leeg ko.

Hindi ko na napigilang mapaluha. Takot na takot na ako.

"PABAYAAN NYO ANG MGA KASAMA KO KUNG HINDI LALASLASIN KO

ANG LEEG NG BABAENG ITO!!" 

Oh my God! What did I get myself into?! Fear grip my heart.

"Oh, eh ano naman? Out of brilliant ideas? baka (idiot). Isa pa hindi

naman namin kilala yang babaeng hinostage mo" pacool na sagot ni Ryuki.

Oh no! Ganyan ba talaga sya? Wala na syang pakialam kahit mamatay ako

dito? Bakit pa nya ako iniligtas nung una? Is this my worst nightmare?

Sumulyap ako sa direksyon ni Brix, hoping that he can help me but to my

greatest disappointment he was cornered.

"Hindi ba schoolmate nyo tong babaeng to? Wala kang pakialam sakanya?"

sabi ng nanghostage sakin.

Tumawa lang si Ryuki na para bang joke yung sinabi nung lalaki. Waaah!

Speaking of scary, Ryuki seemed to be the one scary. 

"Please...wag mo naman gawin to kuya..m..may mga kapatid

pa ako at kelangan nila ako" pagmamakaawa ko.

Unti-unting lumakad si Ryuki palapit sa pwesto namin. 

"SUBUKAN MONG LUMAPIT PAPATAYIN KO TALAGA TONG BABAENG TO"

Para namang walang naririnig si Ryuki. Wala na ba talaga syang pakialam kung

mamatay ako dito? Yung B.V abala pa rin sa pakikipaglaban dun sa kasamahan

nitong humostage sakin.

"FARINE!!" narinig ko ang sigaw ni Brix pero hindi ko sya makita bukod sa

hilam na ng luha ang mga mata ko, natatakot pa akong lumingon dahil sa

sobrang pagkakatutok ng kutsilyo sa leeg ko.

Any wrong move I'll be dead. I'll be gone. I keep chanting my prayers.

Will this be my very last day? Hindi ko man lang ba makikitang nasa ayos

na ang mga kapatid ko. Am I really destined to die young?

I shut my eyes tightly and hoping that this is just all a nightmare. I could

feel the the knife pressing harder on my throat.