Motorcu • Texting

•Motorcu: Final•

Diyecek çok şey var ama bu konuşmayı yapmayı hiç de istemiyor gönlüm:')

Uzun bir bölüm oldu. Bize yakışan bir final olduğunu düşünüyorum...

Sizden tek bir ricam var, bu bölümde beni yanlız bırakmayın ve kocaman bir aile olduğumuzu bana kanıtlayın :)

Oylarınızı, yorumlarınızı bu zamana kadar eksik etmediğiniz için teşekkür ederim.

Motorcu için Son Kez; Keyifli Okumalar...

• Final •

7 A Y  S O N R A

Alt dudağımı iyice ısırmaya devam ederken dudaklarıma gelen kan tadı ile gözlerimi sıkıca yumarak alt dudağımı serbest bıraktım.

Ağlayarak fizik sorusu çözen bir ben değildim, bunu biliyordum en azından bu iyi hissettiriyor.

Dershaneden eve geldiğimde saat 21:00'dı. Ve gelir gelmez bir kaç lokma bir şey yemiş dersin başına oturmuştum. Son bir buçuk ayım kalmıştı ve ben bir robot gibi yaşamaya başlamıştım..

Evden okula, okuldan dershaneye, eğer dershaneden erken çıkarsam kütüphaneye, dershaneden erken çıkmazsam gece yarısına kadar etütte... Hayatım böyle geçiyordu, en azından son yedi ayım böyleydi. En son arkadaşlarımla vakit geçirdiğim an Sapanca tatilimdi. Ondan sonra gerek annem gerek babam olsun artık sıkı bir düzen oturtmamı söylediği için fazla sosyal yaşamımda aktif değildim ki bundan da şikayetçi sayılmazdım. Bir buçuk ay daha dişimi  sıkarsam her şey benim için mükemmel olacaktı biliyordum, bu yüzden elimden gelen her şeyin fazlasını yapıyordum.

Bora ile her şey yolundaydı. Tabii her hafta illa çıkan, boştan mevzulardan oluşan tartışmalarımızı saymazsak. Küslüğü bir saat bile sürmeyen bu kavgalarımız resmen rutin olmuş gibiydi. Bora dedik de özlemim tuttu yine... En son tam iki hafta önce ona yeni motorunu alırken buluşmuştuk. Bu kadar zamanda anca parayı denkleştirmişti. Yediğinden içtiğinden kısmış, oturduğu evin kirasını bile bir süre babası ödemişti. Ben gittikçe ona ayırdığım süreyi kıstığım için üzülürken o her koşulda arkamdaydı... O da biliyordu çünkü her şey refaha kavuştuğunda bir günümüz bile ayrı geçmeyecekti. İki hafta önce yüzünü görmüştüm ama mesajlaşmadan, geceleri yaklaşık üç saat görüntülü konuşmadan duramıyorduk. Ben onunla konuşmuyordum, o rahatsız olmayayım diye kendini sessize alıyor ve ben ders çalışırken öylece beni izliyordu. Hiç sıkılmadan her gece bunu yapıyordu. Yaptıkları bununla sınırlı değildi tabii, iki hafta önceye kadar beni her gün evden okula, okuldan dershaneye bırakıyordu. Motoru yoktu ama amcasının arabasını alıp geliyordu. Yolda yorulmama izin vermiyordu hiç bir zaman. Geçen gün sipariş ettiğim pantolonum yanlış gelmişti, dershaneden erken çıkıp iadeye götürcektim ama ona bile izin vermemiş benim yerime götürüp iade etmişti. Her şeyimize koşuyordu... Annemin doğum zamanı yaklaştığı için her hafta kontrole gidiyordu, babamın iş saatlerine denk geldiği için annemi kontrole götürüp getiriyordu. Annemle o kadar seviye atlamışlardı ki Bora annemin telefonunda Damadımm diye kayıtlıydı. Asla ama asla Bora kendini zorla öyle kaydettirmemişti...

Kardeşim, erkekti. Ve ismi, odası, bütün eşyası her şeyi tamdı. Rüzgar, için benim odamın hemen karşısındaki odayı hazırlamıştı annemler. Duvarları turkuaz rengine boyanmış, beşiği, gardırobu aklınıza gelebilecek her şeyi tamdı. Annem ilk erkek çocuğu olduğu için dur durak bilmeden ona alışveriş yapıyordu. Beş yaşına kadar oynayacağı oyuncağına kadar tamdı. Anneme lat attığıma bakmayın bende ne zaman internette bebek kıyafeti görsem alıyordum çünkü aşırı tatlı duruyordu ve almazsam içime dert oluyordu. Daha geçen gün annem süpriz olsun diye özel emzik, biberon seti, emzik askısı yaptırtmıştım. Hepsi mavi araba detaylı takım gibiyken üstlerinde Rüzgar yazıyordu. Teyzem, İzmir'den odası için kapı süsü göndermiş, anneannem ördüğü bütün yelekleri, patikleri, atkıları göndermişti. Şimdiden evin göz bebeği olmuştu doğsa neler olurdu hiç kestiremiyordum. Babam şimdiden evin içinde aslan oğlum diye geziyordu ve ismine özel yaptırdığı beşiktaş formasını en özel köşede saklıyordu.