Chapter 18

4 5 0
                                    

Chapter 18

Jenna POV

Nagising nalang ako na nasa kwarto na ako, tumingin ako sa aking paligid at nakita kong maraming tao sa aking kwarto.

"Sino kayo!?" tanong ko sa kanila, dumaan sa mga mata nila ang sakit. "Mga kaibigan mo kami" malungkot ngunit nakangiti nilang sagot sa akin.

"I hope you will remember us..." sambit nung babaeng maikli ang buhok. Mga mugto ang mga mata nila, tila kakagaling lang nila sa pag iyak.

Napatingin naman ako sa isang lalaki, mas mugto ang mata nito kaysa sa ibang naandito. Kita sa mga mata nito na malungkot ito.

Hindi ko alam pero parang nasasaktan ako para sa kanila, knowing that I didn't remember them.

Sa nag daang araw ay laging nasa tabi ko yung lalaking nagsasabi na boyfriend ko raw sya. Hindi na nga sya nauwi sa kanila, Talagang inaalagaan nya ako.

Nanghihina narin ang katawan ko, minsan Hindi na ako nakakatayo o nakakalakad ng naayos. My body felt tired.

"Are you okay?" He asked me, and I just nodded at me.

"What's your name again?" I asked him. Nagdaan ang lungkot sa kanyang mga mata. "Heidax... Heidax Lerveax Alvazarex" he answered and he smile a little bit at me.

Bumuhos ang luha niya sa mga mata niya, di na nya kayang pigilan ito. Bigla niya akong niyakap at dun siya umiyak. I felt bad at him.

"I really miss you" he said while he was crying. Tinapik ko lang ang kanyang likod upang patahanin sya sa pag iyak. "I'm sorry" bulong ko rito.

"Do you want to eat?" He asked me and I nodded at him, "What food do you like to eat?" He asked again. "Anything, I'm fine with that" I answered and smile at him.

"I be right back, just rest here" he said and he walked away. Nakatingin lang ako sa kanya habang umaalis sya.

Mayamaya ay pumasok yung matandang babae, "Can I talk to you?" She asked, she can't even look at me straight I don't know why.

"Sure" nanghihina kong sagot ko rito, Umupo siya sa aking tabi. Hinawakan niya ang aking buhok, may nga butil na ng luha ang mukha niya.

"You know what? Ang bait mo sa amin kahit ang sama sama ng pakikitungo namin sa'yo. Nangingitian mo parin kami kahit nasasaktan ka na namin" She said while she still hold my face.

"And I'm sorry for that, I didn't appreciate your doings to us, and I'm sorry. I just didn't accept the fact that your dad adopt you" she said and her tears slowly fallen.

Ramdam ko yung sakit ng kanyang dinadala, pakiramdam ko ang saya saya ko sa di malaman lamang dahilan.

"Hindi ka man lang namin napuntahan noong nag moving up, Ang sama sama kong Ina. Hindi man lang kita naalagaan." She said.

"I know, Jenna will be happy because you already talked her. I can feel it even thought I didn't remember anything" I said and smile at her. I hold her hand to assure her that everything will be alright.

Niyakap naman niya ako ng mahigpit, "I don't know what to say....Ngayon ko lang narealize kung gaano ka kaimportante sa akin, sa amin" she said while she was hugging me.

"Everything has a reason" I whisper at her.

"Kumain ka na ba?" She asked when she release me. "Heidax preparing my food. Don't worry" I answered.

"Your lucky to have him. No. Your both lucky to each other" she said.

"Were not together" mahina kong sambit sa kanya, nalungkot naman siya, she didn't remember that I don't remember everything.

Who Series 1: When Her Heart MeltsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon