Payoff •Changlix•

(P'O)8

Oy ve yorum
•••

Sanki bir okyanusun ortasındayım. Yüzüm güneşe dönük, suyun üstünde duruyorum öylece. Bir şey yapsam doğrulamayacak böyle kalsam bile çok yaşayamayacağım. Herşeyden uzak sadece yarım yamalak suyun sesine aşinayım. Gökyüzü parlak canımı yakarken su soğuk ve hissiz.

Gözlerimi açtım. Masa. Kahvaltı masası. Ne ara oturduğumu hatırlamıyordum. Sadece buradayım ve elimde kaşık vardı. Sütlü gevrek yiyordum. Yani az önceye kadar öyleydi... Sanırım.

"Felix? Ne yapıyorsun burada iyi misin?" Mutfağa giren Chan'a baktım. Koyu yeşil kravatını bağlıyordu. Üstünde de beyaz bir gömlek vardı. Ha? Kimin düğününe gidiyordu sabah sabah? "Ayrıca üstünü giyinmemişsin. İlk günden okula geç kalmamalıyız."

Kaşlarımı kaldırdım sadece. Bir saniye. Şu an bu giyindiği okul forması mıydı? Siktir. Şaka gibi. Siyah pantalon, koyu yeşil kravat ve beyaz gömlek? Oha. Yeşil tıp simgesiyse o zaman bende bu şekilde giyinmeliydim.

"Beni neyin içine soktun sen böyle? Tanrım üniversitede formamı olur? Biri beni bu kabustan uyandırsın."

"Aslında bakarsak giymek zorunda değiliz." Chan'ın arkasından çıkan Seungmin'le az önce ağzına attığım gevrek boğazımda kaldı. Pembe. Pembe kravat, beyaz gömlek ve takılar?? Siktir aşırı güzel görünüyordu şu an. Kafasına taktığı şapkayla cidden moda tasarım öğrencisi gibiydi. "Sadece okulun ilk haftası böyle geçer sonra sadece isteyenler giyer ve evet. Önümdeki şahıs her zaman giyen ineklerden biri."

"Hey!"

Seungmin'in Chan'la uğraşması hoşuma gitmişti. Buna güldüm ve oturduğum yerden kalktım. Sanırım artık giyinmem gerekiyordu. Gideceksem iyi bir şekilde gitmem gerekiyordu. Asla bunu siyahlıya havalı gözükmek ve dünkü olan şeyleri kapamak için demiyordum.

Agh. Düşündükçe başım ağrıyordu. Resmen bula bula onu bulmuştu krizim. Hayır bir de yardım etmişti şerefsiz. Teşekkür etmem gerekiyordu sanırım.

Hah. Ben yardım et demedim???

İkilinin arasında geçtim ve odama doğru yürüdüm bu sırada. Jeongin de odasından çıkmıştı. Durdum. Mavi kravat ve maket yapılırken giyilen eldivenler hele ki kafasında ki çiçekli tokalarla baya çekici duruyordu. "Çok kötü görünüyorsun. Rüküş."

"En azından giyindim üstümü. Gıcık."

"Peh." Yanından geçip üst kapağı indirip merdivenlerle odama çıktım. Benim için cidden sığınak olmuştu burası. Her zaman çatı katını seven biri olarak zaten aşık olmuştum. Hele içi... Zevkliyim ya ben. Off yemin ederim mükemmelim.

Pufun üstünden Chan'ın benim için aldığı kıyafeti, forma denilemezdi buna, alıp üstümü değiştirmeye başladım. Giyinip kravatı taktığımda hazırdım işte. Böyle de çok hanım evladı oldum acaba şuradan bir yerden yırtsam mı?

"Direk sadece giyeceğini tahmin etmiştim. Bu yüzden Seungmin'in uzmanlığı için rica ettim. O son dokunuşları yapsın." Aramdaki ikili baktım. Mavi ve pembe yan yanaydılar. Jeongin biraz pis bakıyordu ancak neden olduğunu anlamamıştım. Seungmin'in bana yardım etmesi iyi bir şey değil miydi? Şu an bana iyilik etmiş-

"Sanırım okula biraz geç gideceğiz, bu faciayı düzeltmeliyim. Jeongin taksiyi ara. İşimiz bitince zaman kaybetmeyelim."

Ne? Ne faciası? Bir dakika. Niye üstüme geliyor bu? Noluyor? AAAAAAA

.
.
.

"Teşekkür mü etsem yoksa anana mı küfür etsem bilemedim."

Elimdeki küçük aynayı kapatıp arka koltuktaki Seungmin'e baktım. Gülümseyerek bana bakıyordu. Çocuk moda tanrısı gibi bir şeydi. Ben olsam bende gülümserdim çünkü resmen yeniden yaratmıştı beni. Yaptığı parlatıcı makyaj ve kıyafetime ekleyip taktırdığı takılarla cidden değişmiş hissediyordum. Üstelik kötü değildi bu. Ben hala bendim ama kendimle özdeşleşmiştim sanki.